Podczas obliczeń według teorii II rzędu (również: P-Δ), równowaga jest określana w układzie odkształconym. W ten sposób można określić efekty odkształceń wywołanych obciążeniem, które wpływają na rozkład sił wewnętrznych. Siły osiowe w układzie konstrukcyjnym zazwyczaj prowadzą do zwiększenia momentów zginających: W przypadku prętów obciążonych ściskaniem powstają dodatkowe momenty, a tym samym mają miejsce nieliniowe efekty obciążeń i momentów. Z drugiej strony siły rozciągające mają pozytywny wpływ.
W programach RFEM i RSTAB przypadki obciążeń i kombinacje obciążeń można obliczać przy użyciu różnych metod. Muszą one być przypisane odpowiednio jako Ustawienie analizy statycznej. Kombinacje wyników nakładają się jednak na wyniki obliczonych przypadków obciążeń i kombinacji, dzięki czemu metoda analizy może być kontrolowana tylko pośrednio.
Obliczenia przeprowadzane zgodnie z teorią II rzędu analizują problemy ze statecznością, na przykład wyboczenie. Rozszerzenie do wymiarowania Wymiarowanie stali można również przeprowadzić analizę stateczności z uwzględnieniem zwichrzenia. Z rozszerzeniem Skręcanie skrępowane jest analizą według teorii drugiego rzędu z 7 stopniami swobody (skręcanie skrępowane).
W przypadku konstrukcji stalowych obliczenia należy przeprowadzić zgodnie z teorią drugiego rzędu, jeżeli siła ściskająca w pręcie przekracza 10% idealnego obciążenia krytycznego [4]. W przypadku konstrukcji betonowych decydujące znaczenie mają określone smukłości graniczne. Konstrukcje drewniane są zazwyczaj obliczane według liniowej analizy statycznej.
Przykład
Obciążenie słupa jest analizowane według analizy liniowej i analizy drugiego rzędu. Na głowicę słupa działa obciążenie pionowe o małym obciążeniu poziomym. Siła osiowa nie ma wpływu na rozkład momentów My w PO 1. Jednak dodatkowy moment obliczany według teorii II rzędu jest wyraźnie widoczny w PO 2. W przypadku dalszego zwiększenia obciążenia (lub zmniejszenia przekroju) program wyświetli komunikat o niestateczności.
