Ograniczenia obrotu pręta

Ograniczenia obrotu pręta umożliwiają zdefiniowanie ograniczenia skręcania wokół osi podłużnej pręta lub zbioru prętów za pomocą takich elementów konstrukcyjnych, jak blachy trapezowe lub płatwie. Ograniczenie obrotu pręta jest uwzględniane podczas określania sprężystego momentu krytycznego lub współczynnika obciążenia krytycznego dla zwichrzenia, jeżeli jest on wyznaczany przez wewnętrzny solwer wartości własnych. Stosowana jest sprężyna obrotowa, która jest stała w całym pręcie lub zbiorze prętów.

Typ ograniczenia obrotu

Na liście do wyboru są różne typy ograniczenia obrotu:

• Ciągłe Ciągłe
• Nieciągłe
• Ręcznie

Okno dialogowe 'Utwierdzenie obrotu pręta', zakładka 'Podstawa'

Ciągłe

Do wyznaczenia składowych sztywności blachy trapezowej oraz odkształcenia połączenia wymagane są następujące dane:

• Nazwa materiału płyty
• Nazwa płyty
• Sztywność sprężysta C₁₀₀
• Obciążenie działające między poszyciem a płatwią
• Efekt ciągłej ciągłości
• Rozstaw rygli
• Odkształcenie przekroju C_D,B

Okno dialogowe 'Utwierdzenie obrotu pręta', zakładka 'Ciągły'

Materiał blachy trapezowej można wybrać, klikając przycisk z biblioteki (patrz ilustracja Biblioteka materiałów). Po wybraniu materiału moduł sprężystości jest przenoszony automatycznie. Można go jednak również zdefiniować ręcznie.

Okno dialogowe ' Wybrać materiał z biblioteki '

Blachę trapezową można utworzyć za pomocą przycisku pokazanego na ilustracji po lewej stronie z biblioteki przekrojów (patrz obrazek Biblioteka przekrojów - blachy trapezowe). Po wybraniu blachy trapezowej automatycznie przenoszone są położenie, grubość, moment bezwładności, rozstaw żeber oraz szerokość pasa blachy profilowanej. Można je jednak również zmienić.

Biblioteka przekrojów - Blachy trapezowe

Sztywność obrotowa połączenia pomiędzy poszyciem a płatwią C_D,A jest określana zgodnie z EN 1993-1-3. Sztywność obrotową sprężystości C₁₀₀ można ustawić za pomocą przycisku EN 1993-1-3 Tablica 10.3 (patrz Rysunek Okno dialogowe 'Import współczynnika C-100 z Tablicy 10.3, EN 1993-1-3') lub wartość należy wprowadzić ręcznie.

Ponadto należy zdefiniować obciążenie A między poszyciem a płatwią.

Okno dialogowe 'Import współczynnika C-100 z Tablicy 10.3, EN 1993-1-3'

Sztywność sprężysta C_D,A oraz obciążenie A są przydzielane do wszystkich kombinacji obciążeń lub wyników. Zaznaczenie pola wyboru 'Inaczej w zależności od obciążenia' powoduje, że są one przydzielane do każdego przypadku obciążenia według przypadku obciążenia. Następnie można dokonać przypisania w zakładce Właściwości zależne od obciążenia (patrz zakładka image 'Charakterystyki zależne od obciążenia').

Okno dialogowe "Ograniczenie obrotu pręta", zakładka "Właściwości zależne od obciążenia"

Efekt ciągłości wpływa na współczynnik k utwierdzenia na podstawie odkształcenia przekroju blachy trapezowej C_{D, C}. Dla przęsła końcowego k = 2 i przęsła wewnętrznego k = 4.

Rozstaw belek można wprowadzić ręcznie. Alternatywnie można to również zdefiniować graficznie za pomocą przycisku wybierz funkcję 'Zmierz'. Następnie w oknie roboczym można wybrać dwa punkty przyciągania, aby zastosować odległość między nimi.

Jeżeli belka ma uwzględniać sztywność obrotową, należy zaznaczyć pole wyboru 'Odkształcenie przekroju C_D,B '. Składowa odkształcenia przekroju może być obliczona tylko dla prętów o stałym przekroju, ale nie dla prętów o zbieżnym przekroju i przekrojów dwuteowych.

Nieciągłe

Aby określić składową sztywności z pojedynczych podpór, takich jak B. Purlins, należy zdefiniować
wymagane:

• Nazwa materiału przekroju
• Nazwa przekroju
• Sztywność obrotowa C_D,A
• Efekt ciągłej ciągłości
• Odkształcenie przekroju C_D,B
• Rozstaw płatwi
• Rozstaw rygli

Okno dialogowe "Ograniczenie obrotu pręta", zakładka "Nieciągłe"

Materiał można wybrać, klikając przycisk z biblioteki (patrz ilustracja Biblioteka materiałów). Po wybraniu materiału moduł sprężystości jest przenoszony automatycznie. Można go jednak również zdefiniować ręcznie.

Przekrój można edytować, klikając przycisk należy wybrać je z biblioteki. Po wybraniu przekroju moment bezwładności jest przenoszony automatycznie. Można to jednak również zmienić.

Sztywność połączenia C_D,A można zdefiniować jako wartość nieskończoną lub zdefiniować ręcznie. W przypadku jej ręcznego definiowania, sztywność obrotową C_{D,A należy wprowadzić} bezpośrednio w sekcji 'Parametry'.

Efekt ciągłości wpływa na współczynnik k ograniczenia obrotu C_{D, C}. Dla przęsła końcowego k = 2 i przęsła wewnętrznego k = 4.

Aby uwzględnić sztywność obrotową płatwi, należy zaznaczyć pole wyboru 'Odkształcenie przekroju C_D,B '. Składowa deformacji przekroju może być obliczona tylko dla płatwi o dwuteownikach, ale nie dla płatwi o innych przekrojach.

Rozstaw płatwi i belki można zdefiniować ręcznie. Alternatywnie można to również zdefiniować graficznie za pomocą przycisku wybierz funkcję 'Zmierz'. Następnie w oknie roboczym można wybrać dwa punkty przyciągania, aby zastosować odległość między nimi.

Ręcznie

Sztywność obrotową sprężystości C_D można też określić ręcznie.

Okno dialogowe "Ograniczenie obrotu pręta", zakładka "Ręcznie"

Przypisanie do pręta lub zbioru prętów

Utwierdzenia obrotu prętów należy przypisać do podporach prętowych. Za pomocą okna dialogowego Pomoc techniczna . W tym celu najpierw należy wybrać teoretyczną sztywność 'Ograniczenie obrotu względem x' na liście 'Nieliniowości/sztywności fikcyjne' w zakładce 'Podstawowe'.

Okno dialogowe "Nowa podpora prętowa", zakładka "Główne"

Następnie w zakładce 'Ograniczenie obrotu' można przypisać żądane ograniczenie obrotu.

Okno dialogowe "Nowa podpora pręta", zakładka "Utwierdzenie obrotu"

Ograniczenie obrotu pręta można również dodać do podpora prętowa graficznie w oknie dialogowym edycji dla: ograniczenie obrotu pręta za pomocą przycisku przypisany. Jednak do podpora prętowa musi być już przypisane ograniczenie obrotu.

Okno dialogowe "Nowe ograniczenie obrotu pręta", Przypisz podporę do pręta

Podpory prętowe [[#/pl/pliki-do-pobrania-i-informacje/dokumenty/instrukcje-online/rfem-6/000053 ze zdefiniowanymi w nich ograniczeniami obrotu pręta muszą być przypisane do prętów lub nadrzędnych zbiorów prętów. Przydzielić podporę prętową za pomocą okna dialogowego edycji pręta lub zbioru prętów, w oknie dialogowym podpory Podpora prętowa lub za pomocą tabeli danych wejściowych.