.png?mw=760&hash=c88c953e9ca2bf90d7e180054fe070f5631b8774)
Most o długości 30 m łączy brzegi rzeki Bentara. Podczas budowy, która trwała czternaście tygodni, niemieckich studentów wspierali żołnierze i mieszkańcy wiosek.
Joachim Gauck, prezydent Niemiec, powiedział:„Biorąc pod uwagę udany projekt i jego praktyczną wartość, most w Pitigala jest trwałym symbolem zaangażowania, które łączy ludzi".
Konstrukcja mostów
Przyszli inżynierowie zaprojektowali wiszący most z elementów sprężonych w taki sposób, żeby był łatwy w montażu, ponieważ konstrukcja miała zostać wzniesiona bez użycia ciężkiego sprzętu przez rzemieślników - amatorów, którzy mieli co najwyżej niewielkie doświadczenie w budownictwie. Ponadto powstał wymóg, aby most można było odtworzyć także w innych projektach.
Sześciometrowym stalowym pylonom zadano zwolnienia przy fundamentach, co można było później poprawić. Pylony wzniesiono za pomocą wyciągarki łańcuchowej i dźwigu z drewna bambusowego.
Pomost składa się z 21 identycznych segmentów. Belki podłużne i poprzeczne są wykonane z żeliwnych kątowników, połączonych ze sobą za pomocą zwykłych sworzni. Do pokrycia pomostu wykorzystano deski.
Cała konstrukcja pomostu ma grubość zaledwie kilku centymetrów, dlatego powierzchnia styku jest raczej niewielka w przypadku monsunu. Pomost jest wygięty w górę i dobrze stapia się z krajobrazem.
Podczas wykonywania prac, studenci pełnili rolę robotników budowlanych, nauczycieli, kierowników budowy, inspektorów, lekarzy, technologów betonu, inżynierów geotechników, kreślarzy, kierowników projektu, mechaników i psychologów.
Do budowy mostu zużyto ogółem 70 ton betonu, 6 ton stali i 42 metrów sześciennych kamieni do gabionu, które zostały przetransportowane, przygotowane i zmontowane przy użyciu tylko siły ludzkich mięśni.
| Statyka i konstrukcja | Inżynierowie bez granic Karlsruhe Institute of Technology e.V., Niemcy www.ewb-karlsruhe.de |
.png?mw=350&hash=fe72c46b04993d960fc1b58d5270301861f6f9e5)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
