Podpora obliczeniowa i ugięcie

W przypadku prętów lub zestawów prętów z włączonymi właściwościami obliczeniowymi do dialogu edycji zostaje dodana zakładka Podpory obliczeniowe i ugięcie. Tutaj można określić warunki brzegowe dla sprawdzenia użytkowalności stali oraz ustalić parametry dla sprawdzenia lokalnego wprowadzenia obciążenia w profilach zimnogiętych.

Okno dialogowe "Edytuj pręt", zakładka "Ugięcie i podpory obliczeniowe"

Podpory obliczeniowe

Podpory obliczeniowe umożliwiają segmentację pręta lub zestawu prętów dla sprawdzenia ugięcia. Przypisanie podpór obliczeniowych jest możliwe poprzez tabelę na wszystkich węzłach pośrednich obiektu. Rozpoznawane są zarówno węzły typu 'węzeł na pręcie', jak i węzły standardowe pomiędzy prętami zestawu prętów.

Wybierz z listy typ podpory obliczeniowej lub utwórz nowy typ za pomocą przycisku . Przycisk umożliwia zmianę wybranego typu podpory obliczeniowej. Przycisk umożliwia graficzny wybór już przypisanej podpory obliczeniowej z modelu.

Dla profili stalowych walcowanych na gorąco zarówno typ podpory obliczeniowej 'Ogólny', jak i typ 'Stal' są odpowiednie. Jeśli używasz podpory obliczeniowej dla pręta z materiałem stalowym, typ 'Stal' zostanie ustawiony domyślnie.

Okno dialogowe "Edytuj podpory obliczeniowe"

Jeśli nie chcesz uwzględniać podpory obliczeniowej do segmentacji, wyłącz opcję 'Uwzględnij podporę przy obliczaniu ugięcia'. Dla sprawdzenia ugięcia dane na temat 'Szerokość podpory' lub 'Głębokość podpory' nie są istotne.

Jeśli dla profili zimnogiętych chcesz przeprowadzić sprawdzenie lokalnego wprowadzenia obciążenia (lokalne zgniecenie, zgniatanie środnika lub miejscowe wyboczenie w środniku) według EN 1993-1-3, 6.1.7, AISI S100 lub CSA S136, zdefiniuj nową podporę obliczeniową i wybierz z listy typ 'Stal'.

Pomoc w obliczaniu lokalnych sił poprzecznych w przekrojach formowanych na zimno

Dzięki 'Szerokości podpory' w zdefiniujesz długość sztywnego wprowadzenia obciążenia s_S. Natomiast 'Głębokość podpory' d nie ma wpływu na sprawdzenie. "Podpora" nie stanowi rzeczywistego oparcia, lecz służy do opisu parametrów geometrycznych dla rozważenia obciążenia.

Podaj działanie podpory za pomocą listy 'Podpora od krawędzi'. Parametry "+z" i "-z" odnoszą się do orientacji lokalnej osi z pręta. Jeśli obciążenie działa na górną krawędź belki, a lokalna oś z skierowana jest w dół, wybierz opcję '-z/z'-achse'. Obciążenie zostanie przyjęte jako występujące w stanie sprężonym dla profilu (dla opcji '+z/z'-achse' byłoby to obciążenie w stanie rozciąganym, gdyż obciążenie działa na dolną krawędź).

Jeśli mamy 'Podporę końcową', włącz odpowiednie pole kontrolne i zdefiniuj 'Długość przewieszenia' c. Przy wyłączonym polu kontrolnym przewieszenie jest uważane za nieskończone długie, tak że c > 1.5 h_w.

Sprawdzenie ugięcia

Po przypisaniu podpór obliczeniowych do pręta lub zestawu prętów, powstałe segmenty są wymieniane w dialogu dla sprawdzenia ugięcia dla odpowiednich kierunków. Dla każdej pozycji sprawdzenia w odpowiednim segmencie, wyświetlana długość podstawy jest używana do określenia wartości granicznej. Można nadpisać automatycznie określoną długość podstawy, wybierając pole wyboru 'Długości definiowane przez użytkownika'. Pamiętaj, że w przypadku późniejszych zmian długości pręta w modelu, wcześniej ustalone długości definiowane przez użytkownika nie będą automatycznie aktualizowane.

Wartości graniczne ugięcia są określone w Konfiguracji użytkowalności dla belek podpartych po obu stronach oraz dla wsporników. Zgodnie z określonymi podporami obliczeniowymi, sprawdzenie każdego segmentu uwzględnia odpowiednią wartość graniczną. Segment z podporą obliczeniową po obu stronach lub bez podpory obliczeniowej jest uważany za belkę, a segment z jedną podporą obliczeniową z jednej strony jako belka wspornikowa.

Podczas sprawdzania można uwzględnić wypukłość dla każdego segmentu, aby zredukować wartość ugięcia. Wypukłość jest traktowana dla segmentów belki jako kształt jednozakresowy i jako przebieg liniowy dla segmentów wspornikowych. Wprowadź wypukłość z lub y jako wartość dodatnią, jeśli jest przeciwnie skierowana do lokalnej osi pręta z lub y. Dla sprawdzenia w kierunku wynikowym, część wypukłości zostanie przekształcona w kierunku wynikowym. Podczas sprawdzenia zgodnie z EN 1993‑1‑1, wypukłość jest uwzględniana tylko dla sytuacji obliczeniowych o charakterze quasi-stałym.

Za pomocą kierunku sprawdzenia określ, które wartości ugięcia mają być sprawdzone. Wybór obejmuje lokalne osie y i z oraz wynikowe ugięcie z listy.

Wybierając odniesienie do przemieszczenia, wpływasz na wartości ugięcia, które mają być sprawdzone. Jeśli wybrane jest nieodkształcone odniesienie systemu, lokalne wartości deformacji u_y i u_z są bezpośrednio przejmowane z wyników. W odniesieniu do zdeformowanego początku lub końca pręta lub zestawu prętów, wartości ugięcia do sprawdzenia są redukowane o wartości deformacji odpowiednich węzłów, aby można było sprawdzić lokalne ugięcia.