W zakładce Ugięcie dialogu 'Edycja powierzchni' można ustawić parametry dla sprawdzania ugięcia powierzchni.
Sprawdzanie ugięcia
Określając 'Typ powierzchni', ustalasz, jakie wartości graniczne ugięcia będą stosowane podczas sprawdzania. Są one zdefiniowane w dialogu Konfiguracja użytkowalności dla różnych sytuacji projektowych powierzchni z podparciem dwustronnym lub jednostronnym.
'Referencja przemieszczenia' kontroluje, który model odniesienia będzie używany do sprawdzania odkształceń. Lista zawiera trzy opcje do wyboru:
- Odkształcona płaszczyzna referencyjna definiowalna przez użytkownika: Jeśli podparcia wykazują bardzo różne przemieszczenia, należy określić pochyloną płaszczyznę referencyjną dla przemieszczenia do weryfikacji uz. Ustal płaszczyznę w sekcji 'Płaszczyzna referencyjna definiowalna przez użytkownika' przez trzy punkty niewodkształconego systemu. RFEM oblicza przemieszczenie trzech punktów definicyjnych, ustala płaszczyznę referencyjną przez te przesunięte punkty i używa odniesionej maksymalnej deformacji uz do weryfikacji.
- Równoległa płaszczyzna w miejscu najmniej odkształconego węzła: Ta opcja jest zalecana w przypadku podatnego podparcia powierzchni. Maksymalne przemieszczenie uz jest odnoszone do równoległej względem niewodkształconego systemu przesuniętej płaszczyzny referencyjnej, którą RFEM przeprowadza przez węzeł o najmniejszej wartości przemieszczenia uz,min.
- Niemonoplosowany system: Lokalne przemieszczenia uz są bezpośrednio przyjmowane z wyników i używane do weryfikacji.
Wartość graniczna ugięcia zależy od 'Długości odniesienia' Lz. W opcjach typu definicji 'Według maksymalnej linii ograniczenia' i 'Według minimalnej linii ograniczenia' (ustawienie domyślne) RFEM oblicza długość najdłuższego lub najkrótszego brzegu z geometrii powierzchni i automatycznie ustawia długość odniesienia. Jeśli chcesz samodzielnie określić długość odniesienia, wybierz w liście typ definicji 'Ręcznie' i wprowadź wartość.
