Sposób dostarczania danych uzyskanych z testów polowych w dodatku oraz wykorzystanie właściwości próbek gruntu do określenia interesujących masywów ziemnych został omówiony w artykule Bazy Wiedzy "Tworzenie Ciała Ziemnego z Próbek Gruntu w RFEM 6".
Podobnie, artykuł Bazy Wiedzy "Analiza Geotechniczna w RFEM 6" pokazuje, jak tworzyć przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników, a także jak definiować ustawienia i parametry analizy. W związku z tym, zakładając, że nadbudowa została zmodelowana, interesujący masyw ziemny został określony (Obraz 1) i obliczenia zostały zainicjowane, niniejszy tekst omówi wyniki analizy oraz ich graficzne i tabelaryczne wyświetlanie w programie RFEM 6.
Naprężenia
Pierwszymi wynikami, które zostaną rozważone w tym artykule, są podstawowe naprężenia w kontekście stanu początkowego; to znaczy ciężar własny gruntu. W rezultacie, w menu rozwijanym paska narzędzi wybierany jest przypadek obciążenia „Ciężar własny gruntu”, a w nawigatorze wyników wybierane są podstawowe naprężenia σz.
W ten sposób, graficzne przedstawienie podstawowych naprężeń σz wynikających z ciężaru własnego gruntu jest dostępne w obszarze roboczym programu, jak pokazano na Obrazie 2. Te wyniki są również dostępne w formie tabelarycznej w tabeli Analizy Statycznej.
Jeśli jesteś zainteresowany kontrolowaniem powierzchni granicznych, lub innymi słowy, sprawdzaniem wymiarów masywu ziemnego, możesz porównać podstawowe naprężenia dla stanu początkowego z tymi dla wiodącej kombinacji obciążeń.
W tym celu, powinieneś wybrać LC 1 w menu rozwijanym i sprawdzić naprężenia na dolnej powierzchni gruntu. W tym przykładzie różnica między wynikami dla wiodącej kombinacji obciążeń (Obraz 3) a stanem początkowym (Obraz 2) nie przekracza 10%. Stąd, możemy wnioskować, że wymiary masywu ziemnego są wystarczające.
Następnie, możesz sprawdzić główne naprężenia σ3 dla kombinacji wyników, w której wyniki stanu początkowego zostały wykluczone. W ten sposób uzyskane naprężenia pochodzą wyłącznie z wiodącej kombinacji obciążeń, a dokładniej, są to naprężenia wynikające z budowy samego budynku. Aby zobaczyć naprężenia w ciele stałym gruntu w większym szczególe, możesz stworzyć płaszczyznę przekroju, jak pokazano na Obrazie 4. Jak pokazuje obrazek, naprężenia w gruncie są dostatecznie daleko od powierzchni granicznej.
Możesz również wyświetlić trajektorie naprężeń w ciele stałym gruntu, jak pokazano na Obrazie 5.
Innym ważnym wynikiem analizy są naprężenia kontaktowe; to znaczy, naprężenia na styku między płytą a powierzchniami fundamentów kolumn z jednej strony, a gruntem z drugiej. Aby poprawnie je wyświetlić, wybierz „Isobandy” jako typ wyświetlania. Jeśli ustawisz widok w modelu w kierunku Z, możesz zobaczyć naprężenia kontaktowe, jak pokazano na Obrazie 6.
Przemieszczenia
Wyniki analizy obejmują przemieszczenia konstrukcji spowodowane nałożonymi obciążeniami. Mogą być wyświetlane zarówno w formie tabelarycznej, jak i graficznej. W przypadku tej drugiej, musisz wybrać globalne deformacje uz w Nawigatorze wyników. W taki sam sposób, jak omówiono wcześniej, możesz stworzyć płaszczyznę przekroju, aby lepiej zobaczyć deformacje. Na Obrazie 7, płaszczyzna przekroju została zdefiniowana jako cięcie przez kolumny, co zapewnia trójwymiarowy widok przemieszczeń konstrukcji w grunt. W ten sposób można zobaczyć, że płyta fundamentowa ma krzywą osiadania, która również wpływa na fundamenty kolumn, jak i fakt, że sąsiadujące fundamenty wpływają na swoje wzajemne osiadanie.
