Sposób udostępnienia danych uzyskanych z badań polowych w dodatku i wykorzystania właściwości z próbek gruntu do określenia masywów gruntu, które mają być przedmiotem zainteresowania, został omówiony w artykule w Bazie wiedzy US/support-and-learning/support/knowledge-base/001699 "Tworzenie korpusu gruntowego na podstawie próbek gruntu w RFEM 6".
W podobny sposób można zapoznać się z artykułem w Bazie wiedzy "Analiza geotechniczna w RFEM 6" pokazuje, jak tworzyć przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników, a także definiować ustawienia i parametry analizy. W związku z tym, zakładając, że konstrukcja została zamodelowana, został wyznaczony masyw gruntu (rys. 1) i rozpoczęto obliczenia, w niniejszym tekście zostaną omówione wyniki analizy oraz ich graficzne i tabelaryczne przedstawienie w programie RFEM 6.
naprężenie
Pierwszymi wynikami, które należy uwzględnić w tym artykule, są naprężenia podstawowe w stanie początkowym; to znaczy ciężar własny gruntu. Powoduje to wybranie przypadku obciążenia „Ciężar własny gruntu” z menu rozwijanego paska narzędzi oraz naprężenie podstawowe σz w nawigatorze Wyniki.
Dzięki temu w obszarze roboczym dostępne jest graficzne przedstawienie naprężeń podstawowych σz wynikających z ciężaru własnego gruntu, jak pokazano na rys. 2. Wyniki te są również dostępne w formie tabelarycznej w tabeli Analiza statyczna.
W przypadku chęci kontrolowania powierzchni granicznych lub, innymi słowy, wymiarów masywu gruntowego, można porównać naprężenia podstawowe dla stanu początkowego z naprężeniami dla wiodącej kombinacji obciążeń.
W tym celu należy wybrać z menu rozwijanego KO 1 i sprawdzić naprężenia w dolnej powierzchni gruntu. W tym przykładzie różnica między wynikami dla wiodącej kombinacji obciążeń (Rys. 3) i stanu początkowego (Rys. 2) nie przekracza 10%. Można więc stwierdzić, że wymiary masywu gruntowego są wystarczające.
Następnie można sprawdzić naprężenia główne σ3 dla kombinacji wyników, w której wykluczono wyniki ze stanu początkowego. W ten sposób otrzymane naprężenia są wyłącznie naprężeniami z wiodącej kombinacji obciążeń, a dokładniej, naprężeniami wywołanymi konstrukcją samego budynku. Aby zobaczyć bardziej szczegółowo naprężenia w bryle gruntowej, można utworzyć płaszczyznę tnącą, jak pokazano na rysunku 4. Jak widać na rysunku, naprężenia w gruncie znajdują się w odpowiedniej odległości od powierzchni granicznej.
Można również wyświetlić trajektorie naprężeń w bryle gruntowej, jak pokazano na rysunku 5.
Kolejnym ważnym wynikiem analizy są naprężenia kontaktowe; Oznacza to naprężenia na styku płyty z powierzchniami fundamentowymi słupów z gruntem. Aby wyświetlić je poprawnie, należy jako typ wyświetlania wybrać „Izopasma”. Jeśli ustawimy widok w modelu w kierunku Z, można zobaczyć naprężenie kontaktowe, jak pokazano na rysunku 6.
Przemieszczenia
Wyniki analizy uwzględniają przemieszczenia konstrukcji od przyłożonych obciążeń. Mogą być wyświetlane zarówno w formie tabelarycznej, jak i graficznej. W tym przypadku należy wybrać w nawigatorze Wyniki deformacje globalne uz. W ten sam sposób, jak omówiono wcześniej, można utworzyć płaszczyznę tnącą i mieć lepszy podgląd odkształceń. Na rysunku 7 płaszczyzna tnąca została zdefiniowana jako przecięcie przez słupy, co zapewnia trójwymiarowy widok przemieszczeń konstrukcji w gruncie. W ten sposób można zauważyć, że płyta fundamentowa ma krzywą osiadania, która wpływa również na fundamenty słupów, a także na wzajemne osiadania sąsiednich fundamentów.
