Komponent "Płyta podstawy" umożliwia wymiarowanie połączeń z płytą podstawy za pomocą kotew zabetonowanych. Analizie poddawane są płyty, spoiny, zakotwienia oraz interakcja stali i betonu.
Za pomocą typu grubości "Panel belkowy" można modelować drewniane panele szkieletowe w przestrzeni 3D. Wystarczy określić geometrię powierzchni, a drewniane panele szkieletowe zostaną wygenerowane za pomocą wewnętrznej konstrukcji pręt-powierzchnia, wraz z symulacją elastyczności połączenia.
„Płyta belkowa“ oferuje następujące korzyści:
Możliwa jest okładzina jedno- i dwustronna
Automatyczne obliczanie połączenia półsztywnego
Blacha poszycia
Okładzina zszywana
Poszycie zdefiniowane przez użytkownika
Przedstawienie w postaci całego geometrycznego obiektu 3D (rama, przewiązanie poprzeczne, słup, poszycie, zszywki) wraz z mimośrodem
Uwzględnianie otworów za pomocą komórek powierzchni
Wymiarowanie elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem rozszerzenia Projektowanie konstrukcji drewnianych
Niezależnie od materiału (np. płyta gipsowo-kartonowa z profilami formowanymi na zimno i płyty gipsowo-włóknowe jako pokrycie)
Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
Za pomocą elementu "Cięcie płyty" można ciąć blachy (np. blachy węzłowe, blachy środnika itp.). Dostępne są różne metody cięcia:
Płaszczyzna: Cięcie jest wykonywane na powierzchni najbliższej płycie odniesienia.
Powierzchnia: Wycinane są tylko przecinające się części płyt.
Bryła ograniczająca: Najbardziej zewnętrzny wymiar, szerokość i wysokość, jest wycinany jako prostokąt.
Obwiednia wypukła: Zewnętrzna powłoka przekroju służy do przycinania płyty. Jeżeli w węzłach narożnych przekroju występują zaokrąglenia, cięcie jest do nich dostosowywane.
Za pomocą kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia" można uwzględnić płyty bez wpływu sztywności w płaszczyźnie i poza nią w rozszerzeniu Model budynku. Ten typ elementu gromadzi obciążenia na płycie i przenosi je na elementy wsporcze modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.
W przypadku spoiny łączącej dwie płyty z różnych materiałów, można teraz wybrać z pola rozwijanego, który z obu materiałów ma zostać użyty do utworzenia spoiny.
Pracujesz z elementami konstrukcyjnymi składającymi się z płyt? W takim przypadku należy przeprowadzić obliczenia na ścinanie z uwzględnieniem wymagań obliczania przebicia, na przykład zgodnie z 6.4, EN 1992-1-1. Oprócz płyt stropowych można w ten sposób wymiarować również płyty fundamentowe.
W konfiguracji stanu granicznego nośności dla wymiarowania betonu można zdefiniować parametry obliczeń przebicia dla wybranych węzłów.
W ramach jednego pręta można zdefiniować szerokość integracyjną i efektywną szerokość płyty belek teowych (żeber) o różnych szerokościach. Pręt jest podzielony na segmenty. Przejście między różnymi szerokościami półek można sortować lub określać liniowo. Ponadto program umożliwia uwzględnienie zdefiniowanego zbrojenia powierzchni jako zbrojenia pasa przy wymiarowaniu żebra w betonie zbrojonym.
Obawiasz się, że Twój projekt skończy się cyfrową wieżą Babel? Rozszerzenie Model budynku dla RFEM wspomaga pracę nad wielokondygnacyjnym projektem budowlanym. Tutaj możesz definiować i manipulować budynkiem za pomocą kondygnacji. Kondygnacje można później dostosować na wiele sposobów, a także wybrać sztywność płyty. Informacje na temat kondygnacji i całego modelu (środek ciężkości, środek sztywności) są wyświetlane w tabelach i na grafice.
Wybór węzłów w modelu RFEM, automatyczne rozpoznawanie i przydzielanie prętów połączonych z wybranym węzłem
Dostępnych jest wiele wstępnie zdefiniowanych elementów ułatwiających wprowadzanie typowych komponentów połączeń (np. blachy czołowe, żebra usztywniające)
Użytkownik nie musi ręcznie edytować modelu MES połączenia, podstawowe ustawienia obliczeń można zmienić w oknie konfiguracji połączenia
Automatyczne dostosowywanie geometrii połączenia, nawet w przypadku późniejszej edycji prętów, z uwagi na parametryczną definicję położenia komponentów względem siebie
Równolegle do wprowadzania danych program przeprowadza kontrolę poprawności, aby szybko wykryć brakujące dane wejściowe lub kolizje elementów.
Wizualizacja geometrii połączenia, która jest aktualizowana równolegle z wprowadzaniem danych
Program wspiera Cię: Moduł określa siły w śrubach na podstawie modelu analitycznego ES i analizuje je automatycznie. Rozszerzenie przeprowadza obliczenia nośności śrub dla przypadków uszkodzeń, takich jak rozciąganie, ścinanie, docisk otworu i przebicie, zgodnie z normą i wyświetla w przejrzysty sposób wszystkie wymagane współczynniki.
Chcesz przeprowadzić wymiarowanie spoin? Spoiny są modelowane jako sprężysto-plastyczne elementy powierzchniowe, a ich naprężenia są odczytywane z modelu analitycznego ES. Kryterium plastyczności ma reprezentować zniszczenie zgodnie z AISC J2-4, J2-5 (wytrzymałość spoin) i J2-2 (wytrzymałość metalu podstawowego). Obliczenia można przeprowadzić z zastosowaniem częściowych współczynników bezpieczeństwa określonych w załączniku krajowym do normy EN 1993-1-8.
Płyty w połączeniu są wymiarowane w sposób plastyczny poprzez porównanie istniejącego odkształcenia plastycznego z dopuszczalnym odkształceniem plastycznym. Domyślne ustawienie wynosi 5% zgodnie z EN 1993-1-5, Załącznik C, ale można to zmienić według specyfikacji użytkownika, a także 5% dla AISC 360.
Analiza deformacji powierzchni żelbetowych bez zarysowań lub z rysami (stan II) z zastosowaniem metody aproksymacyjnej (np. analiza deformacji według ACI 318-19, 24.3.2.5 lub EN 1992-1-1, kl. 7.4.3)
Usztywnienie przy rozciąganiu betonu między rysami
Opcjonalne uwzględnienie pełzania i skurczu
Zintegrowane z programem RFEM graficzne przedstawienie wyników, takich jak np. odkształcenie lub ugięcie płyty płaskiej
Przejrzyste wyświetlanie wyników numerycznych w oknie dialogowym szczegółu
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM
Import odpowiednich informacji i wyników z programu RFEM
Zintegrowana, edytowalna biblioteka materiałów i przekrojów
Rozsądne i pełne wstępne ustawianie parametrów wejściowych
Obliczanie przebicia na słupach (wszystkie kształty przekrojów), końcach ścian i narożach ścian
Automatyczne rozpoznawanie położenia węzła przebicia na podstawie modelu RFEM
Wykrywanie krzywych lub splajnów jako granicy obwodu kontrolnego
Automatyczne uwzględnienie wszystkich otworów w płytach zdefiniowanych w modelu RFEM
Konstrukcja i przedstawienie graficzne obwodu kontrolnego
Opcjonalne obliczenia z niewygładzonym naprężeniem stycznym wzdłuż obwodu kontrolnego, odpowiadającym rzeczywistemu rozkładowi naprężeń stycznych w modelu ES
Wyznaczanie współczynnika przyrostu obciążenia β na podstawie całkowicie plastycznego rozkładu ścinania jako współczynników stałych zgodnie z EN 1992‑1-1, pkt. 6.4.3 (3), w oparciu o EN 1992-1-1, rys. 6.21N lub zgodnie ze specyfikacją zdefiniowaną przez użytkownika
Numeryczne i graficzne wyświetlanie wyników (3D, 2D oraz w przekrojach)
Obliczanie płyty na przebicie bez zbrojenia na przebicie
Jakościowe określenie wymaganego zbrojenia na przebicie
Wymiarowanie i analiza zbrojenia podłużnego
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM
Program RFEM jest pomocny i oszczędza wiele pracy. Materiały i grubości powierzchni zdefiniowane w programie RFEM są już ustawione w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji betonowych. W ten sposób można bezpośrednio zdefiniować węzły, które mają zostać obliczone.
Ewentualne otwory w obszarze zagrożonym przebiciem są automatycznie uwzględniane w modelu RFEM. Rozszerzenie rozpoznaje położenie węzłów przebicia i automatycznie określa, czy jest to węzeł przebicia w środku płyty, na krawędzi płyty czy w narożu płyty. Ponownie oszczędzasz czas.
Metodę określania współczynnika przyrostu obciążenia β można wybrać indywidualnie.
Czy obliczenia są zakończone? Następnie usiądź wygodnie. Ponieważ kontrole przebicia są przedstawiane w przejrzysty sposób i ze wszystkimi szczegółami dotyczącymi wyników. Pozwala to dokładnie śledzić każdy wynik. Program wyświetla szczegółowo zaprojektowane i dopuszczalne naprężenia ścinające dla nośności płyty na ścinanie.
Dzięki temu rozszerzeniu program RFEM ma jeszcze więcej do zaoferowania. W następnym oknie wyników wyświetlane jest wymagane zbrojenie podłużne lub zbrojenie na przebicie dla każdego analizowanego węzła. Znajduje się tam również grafika wyjaśniająca. Wyniki obliczeń wraz z wartościami są wyświetlane w przejrzysty sposób w oknie roboczym. Wszystkie tabele wyników i grafiki można zintegrować z globalnym protokołem wydruku programu RFEM. Dzięki temu dokumentacja jest przejrzysta.
SHAPE-THIN określa przekroje efektywne zgodnie z EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5 dla profili formowanych na zimno. Opcjonalnie można sprawdzić warunki geometryczne pod kątem możliwości zastosowania normy określonej w EN 1993-1-3, rozdział 5.2.
Efekty miejscowego wyboczenia płyty są uwzględniane zgodnie z metodą zmniejszonej szerokości, a ewentualne wyboczenie usztywnień (niestateczność) jest uwzględniane w przypadku przekrojów usztywnionych zgodnie z EN 1993-1-3, rozdział 5.5.
W celu zoptymalizowania przekroju efektywnego, opcjonalnie można przeprowadzić obliczenia iteracyjne.
Przekroje efektywne można wyświetlić w postaci graficznej.
Więcej informacji na temat wymiarowania profili zimnogiętych w modułach SHAPE-THIN i RF-/STEEL Cold-Formed Sections można znaleźć w artykule technicznym "Wymiarowanie przekrojów ceowych cienkościennych zgodnie z EN 1993-1-3".
Po otwarciu modułu wstępnie ustawione są materiały i grubości powierzchni zdefiniowane w programie RFEM. Obliczane węzły są rozpoznawane automatycznie, ale użytkownik może je zmodyfikować.
Możliwe jest uwzględnienie otworów w obszarach zagrożonych przebiciem. Otwory mogą być przeniesione z programu RFEM lub zdefiniowane tylko w RF-PUNCH Pro, dzięki czemu nie mają one wpływu na sztywności modelu RFEM.
Parametrami zbrojenia podłużnego są liczba i kierunek warstw oraz otulenie betonem, określane osobno dla górnej i dolnej krawędzi płyty dla każdej powierzchni. W kolejnym oknie wprowadzania danych można zdefiniować wszystkie dodatkowe szczegóły dotyczące węzłów przebicia. Moduł rozpoznaje położenie węzła na przebicie i automatycznie określa, czy węzeł ten znajduje się w środku płyty, na krawędzi czy w narożu płyty.
Dodatkowo można zdefiniować obciążenie przebijające, współczynnik przyrostu obciążenia β oraz istniejące zbrojenie podłużne. Opcjonalnie można aktywować minimalne momenty w celu określenia wymaganego zbrojenia podłużnego i powiększonej głowicy słupa.
Aby ułatwić orientację, zawsze wyświetlana jest płyta z odpowiednim węzłem przebicia. Można też otworzyć program do obliczeń zbrojenia usztywniającego firmy HALFEN. Wszystkie dane z RFEM można zaimportować do tego programu w celu dalszego łatwego i efektywnego przetwarzania.
Projektowanie belek podsuwnicowych i spoin z uwzględnieniem zmęczenia
Odkształcenie,
Analiza wyboczenia płyty w przypadku wprowadzenia obciążenia od koła
Analiza stateczności dla zwichrzenia według analizy drugiego rzędu dla wyboczenia skrętnego (element MES 1D)
Do obliczeń według Eurokodu 3 dostępne są następujące Załączniki krajowe:
DIN EN 1993-6/NA: 2010-12 (Niemcy)
NBN EN 1993-6/ANB: 2011-03 (Belgia)
SFS EN 1993-6/NA: 2010-03 (Finlandia)
NF EN 1993-6/NA: 2011-12 (Francja)
UNI EN 1993-6/NA: 2011-02 (Włochy)
LST EN 1993-6/NA: 2010-12 (Litwa)
NEN EN 1993-6/NB: 2012-05 (Holandia)
NS EN 1993-6/NA: 2010-01 (Norwegia)
SS EN 1993-6/NA: 2011-04 (Szwecja)
CSN EN 1993-6/NA: 2010-03 (Republika Czeska)
BS EN 1993-6/NA: 2009-11 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-6/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Obliczanie połączeń przenoszących moment oraz przegubowych dla walcowanych przekrojów w kształcie litery I, według Eurokodu 3:
Połączenia z blachą czołową przenoszącą moment (typ IH/IM)
Połączenia przegubowe spawane (typ PM)
Połączenia proste z kątownikami normalnymi lub nierównoramiennymi (typ IW lub IG)
Proste połączenia przy użyciu blach czołowych zamontowanych tylko na środniku bądź na środniku i pasach (typ IS)
Możliwość łączenia połączeń w wycięciem (IK) z przegubowymi płytami czołowymi (IS) oraz z połączeniami łącznikiem środnikowym (IW)
Automatyczne rozmieszczenie śrub dla danego połączenia (dla wszystkich typów)
Sprawdzanie wymaganej grubości pręta przenoszącego obciążenie w połączeniach ścinanych
Podawanie wszystkich wymaganych szczegółów konstrukcyjnych, takich jak urządzenia, układ otworów, potrzebnych wysięgników, ilość śrub, wymiary płyty czołowej oraz spoin
Podawanie sztywności S j,ini dla połączeń przenoszących zginanie
Dokumentacja dostępnych obciążeń i porównywanie ich z nośnościami
Podawanie stopnia wykorzystania dla każdego pojedynczego połączenia
Automatyczne określanie głównych sił wewnętrznych dla kilku przypadków obciążeń oraz węzłów połączeniowych
Najpierw należy wybrać typ połączenia, normę obliczeniową oraz materiał stalowej płyty i kołka. Aby przeprowadzić obliczenia zgodnie z EN 1995-1-1, można wybrać system sworzni SFS intec WS‑T. W takim przypadku odpowiedni materiał jest wstępnie ustawiony zgodnie z aprobatą techniczną producenta.
Połączone pręty są następnie importowane z modelu programów RFEM/RSTAB. Moduł dodatkowy automatycznie sprawdza, czy wszystkie warunki geometrii są spełnione. Alternatywnie, połączenie można zdefiniować ręcznie.
Obciążenie jest również importowane z programu RFEM/RSTAB lub, w przypadku ręcznej definicji połączenia, wprowadzane są obciążenia. W oknie Geometria wyświetlane są wymiary płyty stalowej oraz rozmieszczenie łączników.
Podczas określania sił wewnętrznych można wybrać pomiędzy metodą obliczeniową 1 (bez zarysowania na całej długości belki) lub metodą obliczeniową 2 (tworzenie zarysowania na słupach wewnętrznych).
W obu przypadkach można uwzględnić stałą szerokość efektywną płyty betonowej w całym rozpiętości zgodnie z ENV 1994-1-1, 4.2.2.1 (1) i redystrybucję momentów. Siły wewnętrzne do wymiarowania łączników ścinanych mogą być określane tylko za pomocą obliczeń sprężystych sił wewnętrznych przy użyciu rdzenia analitycznego RSTAB (licencja RSTAB nie jest wymagana).
Obliczenia w pełni automatycznie określają efektywne właściwości przekroju w odpowiednich punktach czasowych, z uwzględnieniem pełzania i skurczu. W interfejsie użytkownika programu RSTAB modele konstrukcyjne są tworzone jako konstrukcja prętowa wraz ze wszystkimi warunkami brzegowymi i obciążeniami. W ten sposób zapewnione są niezawodne obliczenia sił wewnętrznych z uwzględnieniem efektywnych właściwości przekroju.
Do obliczeń według Eurokodu 3 dostępne są następujące Załączniki krajowe:
DIN EN 1993-1-5/NA:2010-12 (Niemcy)
SFS EN 1993-1-5/NA:2006 (Finlandia)
NBN EN 1993-1-5/NA:2011-03 (Belgia)
UNI EN 1993-1-5/NA:2011-02 (Włochy)
NEN EN 1993-1-5/NA:2011-04 (Holandia)
NS EN 1993-1-5/NA:2009-06 (Norwegia)
CSN EN 1993-1-5/NA:2008-07 (Republika Czeska)
CYS EN 1993-1-5/NA:2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Import wszystkich istotnych sił wewnętrznych z programu RFEM/RSTAB poprzez wybór numerów prętów i paneli wyboczeniowych wraz z określeniem decydujących naprężeń granicznych
Podsumowanie naprężeń w przypadkach obciążeń z określeniem decydującego obciążenia
Możliwe różne materiały dla usztywnienia i płyty
Import elementów usztywniających z obszernej biblioteki (stal płaska i łebkowa, kątownik, teownik, ceownik i blacha trapezowa)
Określanie szerokości efektywnych zgodnie z EN 1993-1-5 (tabela 4.1 lub 4.2) lub DIN 18800, część 3, równ. (4)
Możliwość obliczania krytycznych naprężeń wyboczeniowych zgodnie ze wzorami analitycznymi zawartymi w załącznikach A.1, A.2 i A.3 do normy EC 3 lub za pomocą obliczeń MES
Obliczenia (naprężenie, odkształcenie, wyboczenie skrętne) usztywnień podłużnych i poprzecznych
Opcjonalne uwzględnienie efektów wyboczeniowych zgodnie z DIN 18800, część 3, równ. (13)
Fotorealistyczne odwzorowanie (rendering 3D) panelu wyboczeniowego, w tym usztywnienia, warunki naprężeniowe i postacie wyboczenia wraz z animacją
Dokumentacja wszystkich danych wejściowych i wyników w weryfikowalnym raporcie
Szczegóły dla analizy zwichrzenia są zdefiniowane osobno dla prętów i zbiorów prętów. Można ustawić następujące parametry:
Typ podpory/obciążenie giętno-skrętne
Dostępne opcje to Utwierdzenie boczne i skrętne, Utwierdzenie boczne i skrętne lub Wspornik
Możliwe są specjalne podpory poprzez określenie stopnia utwierdzenia βz oraz stopnia utwierdzenia deplanacji β0. Również w tym przekroju można uwzględnić sprężyste utwierdzenie deplanacyjne płyty czołowej, ceownika, kątownika, połączenia ze słupem oraz belki wspornikowej poprzez określenie wymiarów geometrii.
Alternatywnie można również wprowadzić bezpośrednio obciążenie zwichrzenie NKi lub długość efektywną sKi
Panel usztywniający
Panel usztywniający może być wykonany z blachy trapezowej, stężenia lub kombinacji tych elementów
Alternatywnie można bezpośrednio wprowadzić sztywność panelu usztywniającego Sprov
Ograniczenia obrotu
Wybierz między ciągłym a nieciągłym utwierdzeniem obrotowym
Miejsce przyłożenia dodatnich obciążeń poprzecznych
Współrzędną z punktu przyłożenia obciążenia można wybrać dowolnie w szczegółowym oknie graficznym przekroju. (pas górny, pas dolny, środek ciężkości)
Alternatywnie, można wprowadzić dane poprzez ich zaznaczenie lub ręczne wprowadzenie.
Typ belki
W przypadku przekrojów standardowych dostępne są opcje belki walcowanej, belki spawanej, belki ażurowej, belki z karbem lub belki o zmiennym przekroju
W przypadku przekrojów specjalnych można bezpośrednio wprowadzić współczynnik belki n, współczynnik zredukowany belki n lub współczynnik redukcyjny κM
Obliczenia przeprowadza się krok po kroku poprzez obliczenie wartości własnych idealnych wartości wyboczenia dla poszczególnych stanów naprężeń oraz wartości wyboczenia dla jednoczesnego wpływu wszystkich składowych naprężeń.
Analiza wyboczenia opiera się na metodzie naprężeń zredukowanych, polegającej na porównaniu działających naprężeń ze stanem granicznym naprężenia zredukowanym z warunku plastyczności VON MISESA dla każdego panelu. Obliczenia opierają się na jednym globalnym współczynniku smukłości, określonym przez całe pole naprężeń. Z tego względu pominięto obliczanie pojedynczego obciążenia i późniejszego scalania przy użyciu kryterium interakcji.
W celu określenia zachowania wyboczeniowego płyty, podobnego do zachowania pręta wyboczeniowego, moduł oblicza wartości własne idealnego wyboczenia płyty przy użyciu dowolnie założonych krawędzi podłużnych. Następnie przyjmuje się współczynniki smukłości i współczynniki redukcyjne zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4 lub Załącznik B lub DIN 18800, Część 3, Tabela 1. Obliczenia są następnie przeprowadzane zgodnie z rozdziałem EN 1993-1-5. 10 lub DIN 18800, część 3, równ. (9), (10) lub (14).
Płyta usztywniająca jest dyskretyzowana na elementy czworoboczne lub, w razie potrzeby, trójkątne. Każdy węzeł elementu ma sześć stopni swobody.
Składowa zginania elementu trójkątnego opiera się na elemencie LYNN-DHILLON (II Konf. Macierz Met. JAPONIA – USA, Tokio) według teorii zginania Mindlina. Membrana oparta jest jednak na elemencie BERGAN-FELIPPA. Elementy czworoboczne składają się z czterech elementów trójkątnych, bez wewnętrznego węzła.
Program tworzy propozycję zbrojenia dla górnego i dolnego zbrojenia płytowego. Program automatycznie wyszukuje najbardziej korzystną kombinację zbrojenia z matą i dodanymi prętami zbrojeniowymi. W razie potrzeby pręty zbrojeniowe są rozłożone na dwa obszary zbrojenia. Propozycję zbrojenia można modyfikować indywidualnie poprzez:
Zastosowanie maty innego typu
Indywidualna kontrola średnicy i rozstawu dodawanych prętów zbrojeniowych
Dowolny wybór szerokości zbrojenia
Indywidualne zmniejszanie zbrojenia
Fundament wraz ze zbrojeniem można wyświetlić w doskonałej jakości renderingu. Podczas renderowania, a także do siedmiu różnych zwymiarowanych rysunków zbrojenia gotowych do budowy, moduł oferuje propozycję rozwiązania dla projektowania kielichowego. W tym miejscu można również zmienić liczbę, położenie, średnicę i rozstaw użytych prętów zbrojeniowych. Można tu również określić kształt zastosowanych połączeń.
Wymiary płyty fundamentowej i kielicha można określić w module dodatkowym lub zdefiniować przez użytkownika. Przejrzyście rozmieszczone okna zawierają wyniki każdego przeprowadzonego obliczenia wraz ze wszystkimi wartościami pośrednimi. Są one opisane w skróconym raporcie, zawierającym weryfikowalną analizę statyczno-wytrzymałościową.