Położenie poszczególnych elementów jest określane na podstawie ich punktów początkowego i końcowego. W przypadku złożonych typów elementów wymagane są dodatkowe punkty pośrednie.
Informacje
Kierunek elementu, który wynika z kolejności punktów początkowego i końcowego, wpływa na znaki momentów statycznych i naprężeń ścinających. Z drugiej strony program automatycznie określa dodatni kierunek przepływu ścinania, reprezentowany przez strzałki na grafice momentów statycznych.
Aby zmienić kierunek elementu, należy kliknąć element prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję Odwrócić orientację elementu w menu kontekstowym.
Elementy mogą być łączone tylko w punktach początkowych i końcowych. Jeżeli elementy przecinają się, ale nie mają wspólnego punktu, oznacza to, że połączenie nie istnieje.
Elementy, z wyjątkiem elementów zerowych, muszą zawsze leżeć w części. Część tę należy utworzyć wcześniej podczas wprowadzania elementu przy użyciu okna dialogowego. W przypadku graficznego wprowadzania elementów część jest tworzona automatycznie. Część jest uwzględniana tylko w obliczeniach z wykorzystaniem metody 'analizy elementów cienkościennych' oraz w obliczeniach przekroju efektywnego, jeżeli w tej części leży co najmniej jeden element.
baner.tekst
Informacje
Kolejność numerów elementów można zmienić w dowolnym momencie za pomocą funkcji Przenumerować w menu Narzędzia.
Podstawowe
Zakładka Główne umożliwia zarządzanie podstawowymi parametrami elementu.
Okno dialogowe 'Nowy element' jest wyświetlane w oknie dialogowym 'Nowy element' .
Pojedyncza linia jest definiowana przez punkt początkowy i punkt końcowy. Stanowi ona bezpośrednie połączenie między obydwoma punktami.
Podczas graficznego wprowadzania danych należy użyć przycisku
, Jako punkty definicji można wybrać istniejące punkty, punkty rastra lub obiekty uchwycone. Punkty te można jednak dowolnie ustawić w płaszczyźnie roboczej.
Łuk jest definiowany przez trzy punkty. W zakładce 'Łuk' można wprowadzić punkt początkowy P1, punkt końcowy P2 i punkt kontrolny P3, wybrać je graficznie lub utworzyć nowy. Rysunek przedstawia kolejność punktów.
Na podstawie tych trzech punktów program RSECTION określa 'parametry łuku': strzałkę (wysokość) h, promień r, kąt rozwarcia α i środek łuku. W przypadku zmiany parametru współrzędne punktu zostaną odpowiednio dostosowane. Zmieniając kąt rozwarcia, można na liście określić, który z trzech punktów definicji ma zostać przesunięty.
Za pomocą przycisku dezaktywuj łuk
graficznie można wybierać punkty lub definiować nowe punkty bezpośrednio w oknie roboczym.
Okrąg definiuje się za pomocą jego środka i promienia. W zakładce 'Okrąg' można wprowadzić lub graficznie zdefiniować współrzędne środka okręgu oraz podać promień okręgu.
Po kliknięciu przycisku
Punkt środkowy i promień można zdefiniować w oknie roboczym, klikając odpowiednie punkty.
Do zdefiniowania elipsy wymagane są trzy punkty. W zakładce 'Elipsa' można wprowadzić dwa punkty P1 i P2, wybrać graficznie lub zdefiniować nowe punkty, aby zdefiniować oś główną elipsy. Punkt kontrolny P3 określa długość osi słabej.
Ten typ elementu umożliwia utworzenie stożkowej krzywej przekroju. W zakładce 'Parabola' należy zdefiniować dwa punkty końcowe paraboli oraz punkt kontrolny. Na podstawie tych informacji RSECTION określa parametry paraboli oraz ognisko.
Za pomocą tego przycisku można zdefiniować parabolę
Punkty te można zdefiniować w oknie roboczym, klikając je lub zdefiniować nowe.
, Jako punkty definicji można wybrać istniejące punkty, punkty rastra lub obiekty uchwycone. Punkty te można jednak dowolnie ustawić w płaszczyźnie roboczej.
graficznie można wybierać punkty lub definiować nowe punkty bezpośrednio w oknie roboczym.
Punkt środkowy i promień można zdefiniować w oknie roboczym, klikając odpowiednie punkty.
Punkty te można zdefiniować w oknie roboczym, klikając je lub zdefiniować nowe.
graficznie, poprzez zdefiniowanie kolejnych punktów kontrolnych za pomocą kliknięcia myszą.
