W oknie dialogowym Konfiguracja nośności można zdefiniować podstawowe ustawienia dla stanu granicznego nośności dla wymiarowania połączeń stalowych. Można utworzyć kilka konfiguracji i odpowiednio przypisać je do połączeń. Specyfikacje są stosowane odpowiednio do podmodelu, który jest tworzony w tle na potrzeby obliczeń.
'Lista' po lewej stronie pokazuje wszystkie konfiguracje dostępne w modelu. Można użyć funkcji
można utworzyć nową konfigurację w oparciu o domyślne wartości
Dane ogólne
standard. Alternatywnie można kopiować za pomocą przycisku
można utworzyć istniejącą konfigurację, a następnie dostosować parametry obliczeniowe. The
usuwa konfigurację wybraną z listy.
Podstawowe
Zakładka Główne umożliwia zarządzanie ważnymi 'Parametrami obliczeniowymi', które mają wpływ na warunki projektowe naprężenie-odkształcenie.
Ogólne informacje
Pole wyboru 'Przeprowadź analizę wyboczenia' określa, czy oprócz analizy wyboczenia będą przeprowadzane również obliczenia stanu granicznego nośności. Opcja ta jest domyślnie wyłączona. To pole wyboru należy zaznaczyć, jeżeli ma zostać przeprowadzona analiza wyboczeniowa. Parametry dla analizy wyboczenia można następnie sprawdzić w zakładce Wyboczenie.
częściowe współczynniki bezpieczeństwa
Częściowe współczynniki bezpieczeństwa materiału γM oraz γc i γinst wpływają na obliczenia. W tej kategorii można sprawdzić wstępnie ustawione wartości i w razie potrzeby dostosować je.
Analiza
Lista dla Typ analizy umożliwia wybór pomiędzy analizę drugiego rzędu. (P ).
Jeżeli obliczenia nie są zbieżne z domyślnym ustawieniem wynoszącym maksymalnie 100 iteracji, należy odpowiednio zwiększyć 'Maksymalna liczba iteracji'. Więcej informacji można znaleźć w rozdziale Ustawienia analizy statycznej instrukcji obsługi programu RFEM.
Aby uzyskać lepszą zbieżność i uniknąć niestateczności w nieliniowych układach konstrukcyjnych, zaleca się zastosowanie kilku obciążenia. Jednak duża 'liczba przyrostów obciążenia' ma niekorzystny wpływ na czas trwania obliczeń.
Warunek projektowy
W razie potrzeby można dostosować domyślne ustawienie dla 'Granicznego odkształcenia plastycznego'. Zgodnie z normą EN 1993‑1‑5 domyślna wartość wynosi 5%. Parametry 'Współczynnik tarcia dla śrub sprężonych' i 'Współczynnik siły sprężającej' mają wpływ na obliczenia w przypadku stosowania połączeń śrubowych o dużej wytrzymałości. Opcjonalnie można przeprowadzić 'wymiarowanie sprężyste trzonu wolnej śruby'.
Blok betonowy
W tej kategorii można zdefiniować 'Współczynnik tarcia' dla bloku betonowego w punkcie podstawy. Wpływa ona na nośność poślizgu między płytą fundamentową a warstwą zaprawy. Domyślnie ustawiona jest wartość 0,20 zalecana dla cf,d w EN 1993-1-8, rozdz. 6.2.2.
Modelowanie
'Współczynnik długości pręta' określa długość modelu zastępczego pręta. Większa wartość długości i szerokości opisanego prostokąta jest mnożona przez podaną tutaj wartość. Ponadto można zmienić 'Liczbę segmentów', która jest tworzona dla okrągłych geometrii. Opcjonalnie można rozmieścić 'spoiny na całej długości krawędzi blachy pręta'.
Siatka
Ta druga kategoria zapewnia różne opcje ustawień dla siatki ES, ponieważ w zależności od typu połączenia mogą być wymagane różne siatki. W 'Ogólnych' można określić minimalny i maksymalny rozmiar elementu.
Ponadto, można dostosować liczbę lub rozmiar elementów skończonych dla różnych elementów - prętów, płyt, śrub, spoin - do geometrii połączenia. Im większa liczba elementów lub im mniejszy jest ich rozmiar, tym dokładniejsze jest tworzenie siatki.
Domyślne ustawienia parametrów obliczeniowych powinny być odpowiednie w większości przypadków i zapewniać wystarczająco dokładne wyniki w odniesieniu do czasu obliczeń.
Wyboczenie płyty
Zakładka Wyboczenie jest aktywowana po zaznaczeniu pola wyboru analizę '''wyboczeniową''' w zakładce 'Główne'.
Oprogramowanie Dlubal Software do analizy stateczności
W tej kategorii można zdefiniować 'Typ analizy' oraz liczbę 'Wartości własnych' do analizy wyboczenia.
Na liście dostępne są trzy metody wartości własnych do wyboru.
- Przy domyślnym ustawieniu 'Metoda wartości własnych liniowa' postacie drgań są określane liniowo. Właściwości elementów działających nieliniowo, takich jak pręty rozciągane lub podpory, które spełniają kryteria zniszczenia, nie są uwzględniane.
- Opcja 'Inkrementalna metoda z analizą wartości własnych (nieliniowa)' umożliwia uwzględnienie wszystkich nieliniowości podczas określania postaci drgań. W trakcie stopniowego zwiększania obciążenia, aż do wystąpienia uszkodzenia, określane są kryteria uszkodzenia oraz nieliniowe oddziaływanie prętów, podpór lub przegubów. Obliczenia są przeprowadzane iteracyjnie, dlatego wymagają odpowiednio dużo czasu. Za pomocą tej metody można wiarygodnie wyznaczyć tylko najniższą wartość własną.
- W przypadku 'metody przyrostowej bez analizy wartości własnych (nieliniowa)', obciążenie jest zwiększane do momentu wystąpienia uszkodzenia. Nie są określane postacie drgań własnych.
Jako 'Liczba najniższych wartości własnych' domyślnie ustawione są cztery postacie własne. W ten sposób zazwyczaj można uzyskać wiarygodne informacje na temat wyboczenia.
analiza statyczna
W przypadku analizy wyboczenia dostępne są takie same parametry obliczeń, jak dla ustawień ogólnych, opisane w sekcji .
Warunek projektowy
Warunek wyboczenia płyty uznaje się za spełniony, jeżeli 'współczynnik obciążenia granicznego' wynosi 15 lub więcej. Wartość ta jest zalecana zgodnie z EN 1993-1-1, 5.2.1(3) dla αcr przy wymiarowaniu plastycznym. Współczynnik obciążenia krytycznego mniejszy niż 15 oznacza zatem utratę stateczności. W razie potrzeby można zmienić wartość domyślną.