1573x
002948
2024-02-22

Kąt środnika

Komponenta Kątownik łączy blachę z blachą referencyjną. Najczęściej stosuje się połączenie kątowe do połączeń przegubowych. Możliwe jest również połączenie drugiej blachy w obrębie tej komponenty.

Informacje

Kątowniki mogą być również używane do sztywnych lub półsztywnych połączeń elementów podłączonych pod kątem prostym, gdy są zamocowane zarówno do obu półek profilu I, jak i do jego środnika. W tym celu użyj kilku komponent kątownika w jednym połączeniu.

Do połączenia

Pierwsza kategoria ustawień komponenty zarządza definicją połączonych prętów i pręta bazowego.

W wierszu Połączony pręt 1 | Blacha określ pręt do podłączenia. Drugi połączony pręt jest opcjonalny.

Podaj płytę pręta, do której zostanie zamocowany kątownik.

Następnie wybierz pręt bazowy. Jego blacha zostanie automatycznie rozpoznana.

W wierszach Przesunięcie możesz zdefiniować odległość pomiędzy powierzchnią połączonego elementu a elementem bazowym.

Kątownik

Kolejna kategoria kontroluje definicję kątownika, zaczynając od materiału i przekroju. Jeżeli zdefiniowałeś dwa połączone elementy, możesz definiować parametry oddzielnie.

Jeśli pole wyboru Odwrócony przekrój jest wyłączone, kątownik jest umieszczony tak, że jego oś przekroju jest prostopadła do pręta bazowego. Wybierając tę opcję, oś jest równoległa do pręta bazowego.

Położenie odnosi się do umiejscowienia kątownika w stosunku do połączonej blachy: Przód, Tył lub Obie strony blachy.

Możesz zdefiniować rozmiar kątownika za pomocą Przesunięć lub za pomocą Długość i położenie. Wybierz odpowiednią opcję z listy.

Jeśli zdefiniujesz rozmiar za pomocą Przesunięć, jest on obliczany z górnych i dolnych odległości od krawędzi pręta, które możesz określić. W ostatnim wierszu możesz sprawdzić długość, ale nie możesz jej zmienić.

Jeśli wybierzesz opcję Długość i położenie, możesz bezpośrednio wprowadzić wielkość. Możesz zmienić położenie, wprowadzając mimośrodowość mierzona od środka połączonego pręta do środka kątownika.

Śruby

Każdy kątownik posiada dwie grupy śrub - jedną dla elementu bazowego, drugą dla połączonego elementu. Ostatnie kategorie zarządzają właściwościami tych śrub.

Zdefiniuj średnicę śrub i klasę śrub w pierwszym wierszu, wybierając odpowiednie wpisy z list.

W kolejnych dwóch wierszach możesz zdefiniować odległość śrub w kierunku poziomym i pionowym. Odległości od krawędzi i osi są wpisywane w wierszu oddzielonym spacjami. Brakujące dane są automatycznie uzupełniane zgodnie z geometrią płyty czołowej.

Włącz funkcję Śruby sprężające, aby uwzględnić sprężenie. Współczynnik siły sprężenia i współczynnik tarcia pod główką są definiowane w Konfiguracja nośności.

Jeśli opcja Gwint w strefie ścinania jest aktywowana, uwzględniana jest mniejsza wytrzymałość (zmniejszona powierzchnia) zgodnie z wybraną normą obliczeniową przy weryfikacji ścinania.

Rozdział nadrzędny