Istnieją różnorodne komponenty, aby modyfikować pręty lub inne elementy konstrukcyjne w połączeniu. Jednym z nich jest płaszczyzna pomocnicza. Może być używana do przedstawienia struktury otoczenia, która nie jest zamodelowana w modelu statycznym, lub jako wirtualna płaszczyzna używana do dalszych modyfikacji i do pozycjonowania innych komponentów.
Położenie
W tej kategorii określa się, w jaki sposób płaszczyzna pomocnicza jest pozycjonowana w przestrzeni.
Najpierw należy wybrać komponent źródłowy, do którego odnoszą się przesunięcia. Wartością domyślną jest Połączenie (punkt początkowy całego połączenia), ale można również wybrać jako komponent referencyjny Pręt, Płytę prętową, Blachę, inną Płaszczyznę pomocniczą lub Objętość pomocniczą. Na podstawie układu współrzędnych komponentu referencyjnego można dostosować płaszczyznę pomocniczą do własnych potrzeb.
Aby zdefiniować obroty płaszczyzny pomocniczej, masz dwie możliwości: Obroty lub Wektor normalny. Przy definicji Obrotów można określić obrót wokół lokalnych głównych osi płaszczyzny pomocniczej. Przy użyciu definicji Wektora normalnego definiuje się trzy komponenty wektora normalnego jako projekcje na główne osie płaszczyzny pomocniczej.
