Przebicie

Zakładka Przebicie w oknie dialogowym 'Konfiguracje stanu granicznego nośności' służy do definiowania konfiguracji na przebicie w przypadku kontroli obliczeń płyt stropowych lub fundamentowych. Obliczenia na przebicie są możliwe dla obciążeń punktowych i liniowych.

'Parametry obliczeniowe' dzielą się na kilka kategorii.

Element konstrukcyjny

Program próbuje automatycznie rozpoznać typ elementu i uwzględnić w obliczeniach odpowiednią sytuację - płyta lub fundament.

Typ można również ustawić na liście ręcznie. Może to być konieczne, jeśli algorytm nie uwzględnia poprawnie warunków brzegowych w modelu ze względu na specjalną konstelację.

Obciążenie przebijające

Ta kategoria zawiera kilka podpunktów z parametrami ważnymi dla określenia obciążenia ścinającego.

Zastosowane obciążenie przebijające dla słupów

Obciążenie ścinające przy przebijaniu słupów jest domyślnie wyprowadzane bezpośrednio z sił normalnych w słupie. Alternatywnie można przełączyć się na przykładanie sił tnących na obwodzie krytycznym.

Istnieje możliwość wyboru między wygładzonym a niewygładzonym przebiegiem sił tnących. Opcjonalnie można uwzględnić 'obciążenie powierzchniowe na obwodzie krytycznym' w celu określenia brakującego udziału obciążenia między obwodem krytycznym a punktem przyłożenia obciążenia przebijającego V_Ed.

Zastosowane obciążenie przebijające dla ścian

To ustawienie ma wpływ na obliczenia odporności na przebicie w narożnikach i końcach ścian. W celu określenia obciążenia tnącego przy przebiciu standardowo używany jest wygładzony przebieg sił tnących w obwodzie krytycznym. Alternatywnie można przejść na niewygładzony przebieg sił tnących.

Program próbuje automatycznie określić obciążenie powierzchniowe na podstawie rozkładu obciążeń. Za pomocą pola wyboru 'Uwzględnij obciążenie powierzchniowe na obwodzie krytycznym' można również ręcznie określić brakujący udział obciążenia między obwodem krytycznym a punktem przyłożenia obciążenia przebijającego V_Ed. W tym celu należy zaznaczyć opcję 'Zdefiniowane przez użytkownika', a następnie w polu wprowadzania wprowadzić obciążenie powierzchniowe.

Odliczalne obciążenie powierzchniowe dla fundamentu

W tej kategorii można kontrolować, w jaki sposób program powinien obsługiwać korzystne obciążenie powierzchniowe w obwodzie krytycznym na słupach podczas wymiarowania płyt fundamentowych. W przypadku wykonywania obliczeń na poszczególnych słupach jako obciążenie przebijające zostanie użyta normalna siła słupa, jak opisano powyżej. Od tego obciążenia przebijającego można odjąć udział obciążenia z korzystnego parcia gruntu w obwodzie krytycznym. Z reguły to obciążenie powierzchniowe 'jest wyznaczane automatycznie' na podstawie rozkładu obciążenia na powierzchni. Opcjonalnie można również określić wartość ' Zdefiniowane przez użytkownika '.

'Odejmowana część' obciążenia powierzchniowego, która jest odejmowana od obciążenia przebijającego V_Ed, jest wstępnie ustawiona na 100%: Zakłada się, że położenie obwodu krytycznego jest określane iteracyjnie podczas wymiarowania fundamentów lub płyt stropowych. W przypadku zdefiniowania wymaganego położenia obwodu krytycznego (na przykład 1,0 * d) można zmienić część podlegającą odliczeniu na 50%.

Obwód krytyczny a_{crit jest} wstępnie ustawiony jako ' maksymalna odległość usuwalnej powierzchni '. W ten sposób zostaje zastosowane iteracyjnie określone położenie obwodu krytycznego. Alternatywnie można przejść do opcji 'k * d' na liście. Oznacza to, że jako położenie obwodu krytycznego dla odliczalnego obciążenia powierzchniowego wykorzystywana jest wielokrotna (' k ') wysokość statyczna (' d '). Domyślne ustawienie to ' 1,0 * d '; w razie potrzeby dostosować współczynnik k.

Odliczalne obciążenie powierzchniowe dla płyty

Kategoria ta odpowiada opcjom opisanym w sekcji Odliczalne obciążenie powierzchniowe dla fundamentu . Umożliwia to zmniejszenie obciążenia przebijającego elementów typu 'Płyta' w przypadku korzystnych obciążeń powierzchniowych. Funkcja jest domyślnie wyłączona.

Współczynnik β

Współczynnik wzrostu obciążenia β jest domyślnie określany przy użyciu wzorów z rozdziału ' 6.4.3 (3) - Całkowicie plastyczny rozkład naprężeń stycznych '. Na liście dostępne są również alternatywy.

• ' 6.4.3 (6) - Współczynniki stałe zgodnie z Rys. 6.21N ': Program stosuje stałe przybliżone wartości dla poszczególnych węzłów w zależności od wyznaczonej geometrii (narożnik, krawędź, środek, koniec lub narożnik ściany).

• ' Wyznaczanie metodą sektorową ': Podejście to zostało opisane w artykule technicznym Wyznaczanie współczynnika wzrostu obciążenia β za pomocą modelu sektorowego dla RF-PUNCH Pro, co dotyczy również programu RFEM 6.
• ' Definicja użytkownika ': Współczynnik wzrostu obciążenia β można ustawić ręcznie.

Powierzchnia obciążenia węzła przebicia

Z reguły geometria miejsca przebicia - na przykład wymiary połączonego słupa - określana jest bezpośrednio na podstawie przekroju słupa. Jeśli chcesz użyć innego wymiaru w projekcie, aktywuj opcję. Oddzielne specyfikacje są możliwe dla węzła typu 'słupa przebijającego' i 'ściany '.

Zdefiniuj ręcznie geometrię powierzchni przyłożenia obciążenia. Spowoduje to nadpisanie wymiarów określonych na podstawie topologii dla wszystkich węzłów, do których przypisana jest ta konfiguracja. 

Za pomocą tej funkcji można również obliczać obciążenie węzłowe lub liniowe, które z założenia nie ma wymiarów.

Podczas wprowadzania grubości ścian ' ' należy zwrócić uwagę, aby grubość t₁ była zawsze przypisana do linii o mniejszej numeracji w modelu. Grubość ściany t₂ jest przypisana do linii o wyższym numerze.

Podstawowy obwód kontrolny

W tej kategorii istnieje możliwość ręcznego określenia obwodu krytycznego płyty lub fundamentu (płyty stropowej).

Z reguły nie jest wymagane ręczne wprowadzanie danych, ponieważ program automatycznie określa obwód krytyczny. Dlatego pola wprowadzania są dostępne dopiero po aktywacji funkcji.

Średnia wysokość użyteczna

Z reguły wysokość statyczna d jest określana w punkcie połączonego węzła. W przypadku powierzchni o zmiennej grubości powierzchni może być jednak konieczne dostosowanie obszaru ' w celu rejestracji statycznej wysokości efektywnej '. Następnie można dostosować 'odległość od powierzchni obciążenia', aby w razie potrzeby zastosować niższą wysokość statyczną.

Na przykład, aby uwzględnić penetrację słupa żelbetowego w płytę żelbetową, można zdefiniować głębokość penetracji słupa ' '. Obliczona wysokość statyczna d jest następnie pomniejszana o określone wartości Δd podczas obliczeń.

Zbrojenie na przebicie

W tej kategorii można zdefiniować 'minimalną odległość między rzędami zbrojenia' s_{r, min}, która jest używana podczas określania zbrojenia na ścinanie, które może być wymagane. Ustawiona jest minimalna odległość 10 cm.

Wymagane zbrojenie na przebicie - Nośność na ścinanie przy przebiciu

Nośność na ścinanie przy przebiciu można określić na dwa sposoby:

• ' Zbliżenie się do istniejącego zbrojenia podłużnego ': Program stosuje istniejące zbrojenie podłużne, które zostało wstawione dla powierzchni w węźle odporności na przebicie.
• 'Obliczanie zbrojenia podłużnego wymaganego w celu uniknięcia zbrojenia na przebicie': Program automatycznie zwiększa zbrojenie podłużne, aby uniknąć zbrojenia na przebicie.

Zbrojenie minimalne według normy

Jeżeli wymagane jest zbrojenie na ścinanie, domyślnie uwzględniane jest 'minimalne zbrojenie na ścinanie zgodnie z 9.4.3 (2)'. Jednak dopóki nośność V_{Rd, c} nie zostanie przekroczona przez V_Ed, ustawienie to nie ma wpływu na wymiarowanie węzła.

Podczas wymiarowania zgodnie z DIN EN 1992-1-1 można aktywować momenty zginające ' zgodnie z 6.4.5 NA.6 '. W ten sposób na podstawie obciążenia ścinającego V_Ed określany jest minimalny moment zginający, dla którego obliczane jest wymagane zbrojenie podłużne. Wynik jest uwzględniany w 'Nawigatorze - Wyniki' podczas wyświetlania wymaganego zbrojenia podłużnego.