Podpory obliczeniowe i ugięcia

W zakładce Obliczenia podpory i ugięcia można przypisać określone warunki podparcia do pręta, zbioru prętów lub przedstawicieli. Podpory obliczeniowe mają wpływ na sprawdzenie (redystrybucja momentu, zaokrąglenie momentu, redukcja siły tnącej) i zbrojenie (długość zakotwienia). Ponadto można tutaj wprowadzić specyfikacje dla analizy ugięcia.

Określanie podpory obliczeniowej

Podpory

podpora obliczeniowa

Jeżeli w programie RFEM lub RSTAB zdefiniowano już typ podpory obliczeniowej, można wybrać odpowiedni wpis dla 'podpory obliczeniowej na początku pręta' i 'podpory obliczeniowej na końcu pręta' w tabeli lista (patrz image image039375 Zdefiniuj podpory obliczeniowe ).

Za pomocą przycisku lub wpisu na liście można utworzyć nowy typ podpory w osobnym oknie dialogowym (patrz rysunek image039378 Nowa podpora obliczeniowa ).

Przycisk umożliwia edycję wybranego z listy sposobu przechowywania. Za pomocą przycisku można graficznie przejąć typ z innego pręta.

Okno dialogowe 'Nowa podpora obliczeniowa'

Typ

Na liście wstępnie ustawiony jest typ 'beton'. Z tym typem powiązane są specyficzne dla betonu właściwości podpory, które można zdefiniować w sekcji ' Podpora w osi z '.

Podpora w osi z

Za pomocą pola wyboru 'Aktywna' można określić, czy podpora jest efektywna w kierunku lokalnej osi z pręta.

Z reguły belka jest podparta 'bezpośrednio'. Jeżeli jednak pręt przenosi obciążenie na inną belkę jako „belkę drugorzędną”, istnieje podpora pośrednia.

Wprowadź 'szerokość podpory'w. Odnosi się ona do osi podłużnej x pręta. Domyślnie 'wysokość podpory' d wynika z szerokości przekroju pręta; jest on powiązany z osią poprzeczną y. W celu ręcznego określenia głębokości podpory należy usunąć zaznaczenie pola wyboru ' Według szerokości przekroju pręta '.

Za pomocą pola wyboru 'Połączenie monolityczne' można określić, czy istnieje połączenie sztywne lub obrotowe z podporą, które umożliwia zaokrąglenie momentu podporowego.

Dla 'łożysk wewnętrznych' obowiązują inne warunki geometryczne niż dla podpór końcowych w celu określenia momentów obliczeniowych i długości zakotwień. Są one pokazane na grafice okna dialogowego. Dla łożyska wewnętrznego można określić stosunek δ redystrybuowanego momentu do sprężystego momentu początkowego w celu uwzględnienia ograniczonego redystrybucji momentu dla składowych ciągłych, na przykład zgodnie z EN 1992-1-1, 5.5 (4).

Pole wyboru 'Aktywne dla wymiarowania ugięć' określa, czy właściwości podpory w kierunku lokalnej osi z pręta są efektywne dla analizy ugięcia. Jeżeli nie chcesz uwzględniać podpory obliczeniowej dla segmentacji, dezaktywuj opcję "Aktywne dla obliczeń ugięcia".

Podpora w osi y

Pole wyboru 'Aktywne dla wymiarowania ugięcia' określa, czy właściwości podpory w kierunku lokalnej osi y pręta są efektywne dla ugięcia, ugięcia i kontroli .

Analiza ugięcia

'Kierunek' określa, które odkształcenia są sprawdzane podczas wymiarowania. Na liście dostępne są lokalne osie y i z oraz wynikające z nich przemieszczenie.

Wybór kierunku projektowania

Od 'odniesienia przemieszczenia' zależy, który model zostanie użyty jako odniesienie do analizy deformacji. Lista zawiera dwie opcje:

• ' Odkształcone końce segmentu ': W celu weryfikacji lokalnego ugięcia wartości ugięcia są pomniejszane o wartości odkształcenia węzła początkowego i końcowego. Kontrole dotyczą linii łączącej węzeł początkowy i końcowy odkształconego pręta lub zbioru prętów. Z reguły deformacje obliczane są w odniesieniu do przemieszczeń w całym układzie konstrukcyjnym.
• ' Układ niezdeformowany ': Lokalne wartości odkształceń u_y i u_z są pobierane bezpośrednio z wyników i wykorzystywane do obliczeń.

Program "Segmenty" tworzy pręt lub zbiór prętów z przypisanych podpór obliczeniowych. Tabele dla 'segmentu w osi z' i 'segmentu w osi y' umożliwiają określenie długości odniesienia osobno dla każdego kierunku obliczeń. Dla każdego punktu weryfikacji w segmencie, 'długość' L_c podana w tabelach jest wykorzystywana jako długość odniesienia do określania wartości granicznej. Aby zmienić automatycznie określane długości odniesienia, należy zaznaczyć pole wyboru 'Długości zdefiniowane przez użytkownika', a następnie wprowadzić odpowiednie wartości. Należy zauważyć, że długości te nie są automatycznie dostosowywane w przypadku późniejszej zmiany długości pręta w modelu.

Kolumna tabeli 'Przechyłka' w_c umożliwia uwzględnienie w obliczeniach wartości przechyłki zdefiniowanej przez użytkownika („Zszyj”) i tym samym zmniejszenie wartości ugięcia. Zakłada się, że przechyłka ma kształt pojedynczej fali na całym pręcie lub zbiorze prętów. Jeżeli jest on przeciwny do lokalnej osi z pręta, należy wprowadzić wygięcie wstępne z jako wartość dodatnią. Aby sprawdzić wynikowy kierunek, składowe wygięcia wstępnego są przekształcane w kierunek wynikowy.

Wartości graniczne ugięcia znajdują się w oknie dialogowym # extbookmark manual|image029720|Konfiguracje użytkowalności # przechowywane dla podpory dwustronnej (belki) i dla podpory jednostronnej (belki wspornikowe). Podczas wymiarowania segmentu uwzględniana jest odpowiednia wartość graniczna zgodnie z przypisaną podporą obliczeniową: Segment z podporami obliczeniowymi po obu stronach lub bez podpór obliczeniowych jest uważany za belkę, a segment z podporami obliczeniowymi tylko po jednej stronie jest uważany za belkę wspornikową.

Okno graficzne

Po prawej stronie widoczny jest przekrój pręta, poniżej przekroju podłużnego. Wyświetlane są tam również podpory obliczeniowe, które są używane do kontroli. Funkcje obu obszarów graficznych są opisane w rozdziale #extbookmark manual|grafika|Zbrojenie na ścinanie # opisane.