W zakładce Ugięcia można wprowadzać ustawienia dla analizy ugięć powierzchni.
Analiza ugięcia
Za pomocą 'Typu powierzchni' można określić, które wartości graniczne ugięcia zostaną zastosowane w obliczeniach. Dezaktywowano konfiguracje użytkowalności dla podpór po obu stronach (płyta stropowa) i podpór jednostronnych (płyta wspornikowa).
„Odniesienie przemieszczenia” określa, który model zostanie użyty jako odniesienie do analizy deformacji. Lista zawiera trzy opcje:
- Zdeformowana płaszczyzna odniesienia zdefiniowana przez użytkownika : Jeżeli podpory mają bardzo różne przemieszczenia, dla obliczeniowego przemieszczenia uz należy określić pochyloną płaszczyznę odniesienia. W sekcji 'Płaszczyzna odniesienia zdefiniowana przez użytkownika' należy zdefiniować płaszczyznę za pomocą trzech punktów nieodkształconego układu. Program RFEM określa odkształcenie trzech punktów definicji, przeprowadza płaszczyznę odniesienia przez te przesunięte punkty i wykorzystuje do obliczeń maksymalne odkształcenie uz.
- Równoległa powierzchnia w punkcie minimalnego odkształcenia węzła : Opcja ta jest zalecana w przypadku sprężystego podparcia powierzchni. Maksymalne odkształcenie uz jest odniesione do płaszczyzny odniesienia przesuniętej równolegle do nieodkształconego układu, którą program RFEM przenosi przez węzeł o najmniejszej wartości przemieszczenia uz,min.
- Układ nieodkształcony : Lokalne odkształcenia uz są pobierane bezpośrednio z wyników i wykorzystywane do obliczeń.
Wartość graniczna ugięcia zależy od 'długości odniesienia' Lz. Długość tę można zdefiniować, wybierając typ definicji 'Ręczna' na liście po prawej stronie. W przypadku wybrania opcji 'Za pomocą maksymalnej linii granicznej' i 'Za pomocą minimalnej linii granicznej' program RFEM określa na podstawie geometrii powierzchni długość najdłuższej lub najkrótszej krawędzi i ustawia długość odniesienia.
