Linie

Geometria obiektów modelu jest definiowana za pomocą linii. Są one niezbędne do tworzenia powierzchni, prętów i brył. Podczas graficznego wprowadzania prętów lub powierzchni linie są tworzone automatycznie.

Każda linia jest definiowana przez węzeł początkowy i końcowy. Do zdefiniowania złożonych typów linii wymagane są węzły pośrednie.

Numer linii jest nadawany automatycznie, ale można go zmienić. Kolejność numeracji nie jest istotna. Numeracja nie musi też być ciągła - może posiadać luki.

Główne

Zakładka Główne umożliwia zarządzanie najważniejszymi parametrami linii.

Typ linii

Na liście do wyboru są różne typy linii.

Pojedyncza linia / polilinia

Okno dialogowe 'Nowa linia', otwierane przy użyciu menu rozwijanego, jest pokazane na rysunku Nowa linia. Rysunek powyżej przedstawia okno dialogowe służące do graficznego wprowadzania linii, otwierane za pomocą przycisku .

Pojedyncza linia jest definiowana przez węzeł początkowy i węzeł końcowy. Stanowi ona bezpośrednie połączenie między tymi dwoma węzłami.

Polilinia jest wielokątnym łańcuchem składającym się z kilku prostych odcinków linii. Z tego powodu w oknie dialogowym (zob. rysunek Nowa linia) oprócz numerów węzła początkowego i końcowego wyświetlane są również numery węzłów pośrednich. Dla ułatwienia zrządzania liniami również pojedyncze linie są traktowane jako polilinie.

W przypadku graficznego wprowadzania polilinii jako węzły definicji można wybrać istniejące węzły, punkty rastra lub obiekty przyciągania. Węzły można też dowolnie wstawiać w płaszczyźnie roboczej.

Łuk

Łuk jest definiowany za pomocą trzech węzłów. W zakładce 'Łuk' można wprowadzić węzeł początkowy P₁, węzeł końcowy P₂ oraz punkt kontrolny P_3; można je również wybrać lub utworzyć w oknie graficznym. Rysunek przedstawia kolejność węzłów.

Na podstawie tych trzech węzłów program RFEM określa 'Parametry łuku': strzałkę (wysokość) h, promień r, kąt rozwarcia α i środek łuku. W przypadku zmiany jednego z parametrów współrzędne węzłów zostaną odpowiednio dostosowane. Zmieniając kąt rozwarcia, na podstawie listy można określić, który z trzech węzłów definicji ma zostać przesunięty.

Okrąg

Okrąg definiuje się za pomocą jego środka i promienia. W zakładce 'Okrąg' można wprowadzić lub graficznie zdefiniować współrzędne środka okręgu oraz podać promień okręgu. Punkt normalnej do płaszczyzny okręgu określa płaszczyznę, w której zostanie wygenerowany okrąg. Za pomocą przycisków można wybrać ten punkt lub zdefiniować jedną z globalnych osi.

W przypadku graficznej definicji okręgu przy użyciu przycisku można określić środek i promień w oknie roboczym, klikając odpowiednie punkty.

Łuk eliptyczny

Ten typ linii może być wykorzystany do utworzenia przekroju stożkowego. W tym celu w zakładce 'Łuk eliptyczny' należy zdefiniować trzy punkty kontrolne elipsy oraz kąt łuku (por. rysunek Parametry łuku).

Elipsa

Do zdefiniowania elipsy wymagane są trzy węzły. W zakładce 'Elipsa' można wprowadzić dwa węzły P₁ i P₂ albo też wybrać je lub zdefiniować w oknie graficznym, aby określić oś główną elipsy. Punkt kontrolny P₃ określa długość osi słabej.

Parabola

Ten typ linii może być wykorzystany do utworzenia przekroju stożkowego. W tym celu w zakładce 'Parabola' należy zdefiniować dwa końcowe węzły paraboli oraz punkt kontrolny. Na podstawie tych danych program RFEM określa parametry i ognisko paraboli.

Splajn

Przy użyciu splajnów można modelować dowolne krzywe. W tym celu należy użyć przycisku w sekcji 'Węzły nr', aby kolejno wybrać węzły wyznaczające zakrzywioną linię.

Definiując splajn graficznie za pomocą przycisku , można określić węzły, klikając w nie w oknie roboczym lub zdefiniować nowe węzły.

NURBS

Linie NURBS (non-uniform rational B-Splines) są wymagane do modelowania powierzchni o dowolnym kształcie. Linie NURBS są krzywymi typu splajn, których punkty kontrolne nie leżą bezpośrednio na krzywej. Linie NURBS można zdefiniować graficznie, określając kolejno punkty kontrolne poprzez kliknięcie myszką.

Obrót

W zakładce Obrót dostępne są różne opcje obracania linii. W przypadku aktywowania opcji 'Kąt' należy określić kąt β, o jaki ma zostać obrócona lokalna oś x linii. Dodatnia wartość powoduje obrót zgodnie z ruchem wskazówek zegara wzdłuż dodatniej osi x.

Układ osi linii można również wyrównać względem 'Węzła pomocniczego'. Węzeł pomocniczy można wybrać w oknie graficznym lub utworzyć. Następnie należy wprowadzić jeszcze płaszczyznę odniesienia x-y lub x-z.

Opcja 'Wewnątrz' jest przydatna do wyrównywania linii zakrzywionych lub segmentowych względem środka.

Obrót linii może ułatwić wprowadzanie obciążeń liniowych, działających w lokalnym kierunku linii y lub z. Obrót linii nie ma wpływu na powierzchnie ani pręty, ponieważ posiadają one swój własny układ współrzędnych.

Pręt

Do każdej linii można przypisać właściwość pręta (zob. rozdział Pręty).

Węzły na linii

Ten typ węzła umożliwia umieszczanie na linii węzłów bez podziału linii (zob. rysunek Definiowanie węzła na linii ).

Podpora

Do każdej linii można przypisać podporę liniową (zob. rozdział Podpory liniowe).

Zagęszczenie siatki

Linię można odpowiednio dyskretyzować poprzez zagęszczenie siatki (zob. rozdział Liniowe zagęszczenia siatki).

Połączenia spawane

Jeżeli kilka powierzchni jest sztywno połączonych z linią za pomocą spoin, można szczegółowo opisać typ połączenia (zob. rozdział Liniowe połączenia spawane).

Ustawienia linii cięcia

To pole wyboru jest aktywne w przypadku utworzenia powierzchni membranowych dla rozszerzenia Szablon cięcia. Pozwala ono na wprowadzanie ustawień dotyczących linii cięcia membrany.