Przed rozpoczęciem obliczeń należy wygenerować siatkę elementów skończonych. Program RFEM tworzy elementy 1D dla prętów, elementy 2D dla płyt, tarcz i powłok oraz – w razie potrzeby – elementy 3D dla brył. W ten sposób układ konstrukcyjny zostaje podzielony w celu przeprowadzenia analizy na małe podukłady − elementy skończone. Dla każdego elementu tworzone są relacje równowagi, co prowadzi do liniowego układu równań z bardzo wieloma niewiadomymi. Im mniejszy jest rozmiar siatki ES, tym więcej punktów jest dostępnych do analizy ES. Jednocześnie ze względu na ilość danych do przeanalizowania wydłuża się czas obliczeń: Dla każdego kolejnego węzła siatki muszą zostać rozwiązane dodatkowe równania.
Więcej informacji na temat dyskretyzacji i metody elementów skończonych można znaleźć w [1].