W zakładce Przekrój należy przypisać przekrój. Można tu również zdefiniować rozkład przekroju oraz ustawić obrót pręta.
Rozkład przekroju
Rozkład przekroju kontroluje kształt przekroju wzdłuż pręta. Przy domyślnym ustawieniu 'Równomierny' przyjmuje się stały rozkład na całej długości pręta. Dla rozkładu o zbieżnym przekroju lub rozkładów odcinkowo zmiennych na liście dostępne są różne opcje.
W polach tekstowych dla opcji 'Długość/odległości pręta' można określić punkty definicji obszarów. Parametry wybranego rozkładu pokazane są na symbolicznym rysunku po prawej stronie. Przycisk
, aby przełączać między względnym i bezwzględnym wprowadzaniem długości. Przekroje należy przypisać do poszczególnych obszarów pręta w sekcji Przekrój z materiałem
Jeżeli rozkład przekroju nie jest równomierny, można dostosować 'Wyrównanie' górnej i dolnej krawędzi. Efekt wyboru każdej z trzech opcji również wyświetlany jest na grafice.
Po przypisaniu linii można sprawdzić graficznie rozmieszczenie przekrojów, korzystając z przycisku
, aby zastosować grubość z określonej powierzchni w oknie graficznym.
Skos przekrojów parametrycznych i RSECTION
W przypadku przekrojów z biblioteki oraz przekrojów RSECTION należy pamiętać, że różnica kątów między poszczególnymi częściami przekroju musi być poniżej 0,1 rad (odpowiada ≈ 5,73°). Z tego względu położenie części przekroju początkowego i końcowego może różnić się o nieznaczne; w przeciwnym razie na wykresie pręta nie ma już płaskiej powierzchni. Na przykład dla poniższego przekroju początkowego i końcowego nie podano liniowego wykresu zbieżności.
W przypadku zwężenia składającego się z przekrojów RSECTION, przekrój końcowy musi być kopią przekroju początkowego. Nie należy dodawać ani usuwać obiektów geometrycznych, takich jak punkty lub elementy.
Belka z drewna klejonego warstwowo
Na liście dostępne są różne opcje wymiarowania belek z drewna klejonego warstwowo (patrz ilustracja Wybór rozkładu przekroju):
- Zakrzywiony
- Dźwigar zakrzywiony o stałej wysokości
- Dźwigar zakrzywiony o stałej wysokości
- Dźwigar o zmiennym przekroju
Specyfikacje należy wprowadzić w dwóch zakładkach. W zakładce 'Przekrój I' należy zdefiniować ogólny układ belki i określić, czy jest ona 'Asymetryczny', czy też na pręcie istnieją 'Wsporniki'.
Następnie w zakładce „Przekrój II” należy zdefiniować parametry specyficzne dla belki, takie jak wymiary, kąt nachylenia, promień zakrzywienia lub kierunek włókien.
Rysunek w dolnej sekcji okna dialogowego przedstawia specyfikacje poszczególnych parametrów. Wartość w wybranym wierszu tabeli jest wyróżniona kolorem.
Przekrój z materiałem
W tej sekcji okna dialogowego należy przypisać przekrój do pręta. W ten sposób określana jest sztywność pręta. Przekrój można wybrać z listy lub zdefiniować ponownie za pomocą przycisku
i
(patrz rozdział Przekroje).
W przypadku równomiernego rozkładu przekroju dla końca pręta i punktu wewnętrznego dostępna jest tylko opcja 'Jak początek pręta'. W przypadku rozkładów nierównomiernych można natomiast wybrać z listy lub zdefiniować przekroje 'Na końcu pręta j' i 'W wewnętrznym punkcie k' zgodnie ze szkicem układu (zob. rysunek Definiowanie pręta o przekroju zbieżnym po obu stronach).
Materiał przekroju
Oprócz przekroju decydujące znaczenie dla sztywności pręta ma jego materiał. Materiał można wybrać z listy lub zdefiniować ponownie za pomocą przycisku
i
(patrz rozdział Materiały).
Obrót pręta
Układ współrzędnych xyz pręta jest zdefiniowany jako prostokątny i prawoskrętny (zob. rysunek Pręt z odsunięciem). Lokalna oś x jest osią środka ciężkości pręta. Łączy ona węzeł początkowy z węzłem końcowym linii (kierunek dodatni). Osie y i z (lub u i v w przypadku przekrojów niesymetrycznych) reprezentują osie główne pręta.
Położenie lokalnych osi y i z definiuje się w następujący sposób: Oś y jest ustawiona prostopadle do osi podłużnej x i równolegle do globalnej płaszczyzny XY. Położenie osi z wynika z reguły prawej dłoni. Składowa z' osi z jest zawsze skierowana w „dół“ (w kierunku siły ciężkości) – niezależnie od tego, czy globalna oś Z jest skierowana do góry czy na dół. Jeżeli pręt ma położenie pionowe, lokalna oś y jest wyrównana równolegle do globalnej osi Y, a oś z jest określana zgodnie z regułą prawej dłoni.
Aby obrócić pręt, można użyć różnych opcji dostępnych na liście.
- Kąt: Dodatni kąt β powoduje obrót osi y i z zgodnie z ruchem wskazówek zegara względem osi podłużnej x.
- Węzeł pomocniczy: Po wybraniu tej opcji należy zdefiniować węzeł odniesienia i określić, która oś pręta (y czy z) ma zostać wyrównana względem tego węzła. Węzeł pomocniczy nie może leżeć na prostej zdefiniowanej przez oś pręta x.
- Wewnątrz: Jeżeli pręt leży na polilinii, osie y lub z można wyrównać równomiernie do wewnątrz.
- Powierzchnia: W tym przypadku należy zdefiniować powierzchnię odniesienia i określić, która oś pręta (y czy z) ma zostać wyrównana względem płaszczyzny powierzchni.
