7911x
000269
2023-12-12
Konstrukcja

Obciążenia prętowe

Obciążenia prętów to siły, momenty, masy, oddziaływania temperaturowe lub wymuszone odkształcenia działające na prętach.

Wybierz w liście 'Przypadek obciążenia', do którego ma zostać przypisane obciążenie.

Podstawy

Zakładka Podstawowe zarządza podstawowymi parametrami obciążenia.

Kategorie

Na liście 'Rodzaj obciążenia' dostępne są następujące opcje:

Rodzaj obciążenia Opis
Siła Obciążenie jednostkowe, rozłożone równomiernie lub zmiennie
Moment Moment jednostkowy, rozłożony równomiernie lub zmiennie
Masa Masa równomiernie rozłożona na długości pręta, istotna dla Analizy dynamiczne
Temperatura Obciążenie temperaturowe rozłożone równomiernie (Tg = Td) lub nierównomiernie (Tg ≠ Td) po przekroju pręta
Zmiana temperatury Różnica temperatury między górną a dolną powierzchnią pręta z uwzględnieniem ewentualnej stałej zmiany temperatury (wartość dodatnia: górna powierzchnia pręta się nagrzewa)
Zmiana długości Wymuszone wydłużenie lub skrócenie ε pręta (wartość dodatnia: pręt się wydłuża)
Przesunięcie wzdłużne Wymuszone wydłużenie lub skrócenie Δl pręta
Wypukłość Wymuszone wygięcie pręta
Naprężenie wstępne Siła wstępna, która działa na pręt przed obliczeniami (wartość dodatnia: pręt się wydłuża)
Przesunięcie Wymuszone przesunięcie o wartość Δ do ustalania linii wpływu
Obrót Wymuszone obrócenie o kąt φ dla linii wpływu
Zawartość rury - pełna Obciążenie rozłożone wynikające z pełnego napełnienia rury
Zawartość rury - częściowa Obciążenie rozłożone wynikające z częściowego napełnienia rury
Ciśnienie wewnętrzne rury Równomierne ciśnienie wewnętrzne w rurze
Ruch obrotowy Siła odśrodkowa wynikająca z masy i prędkości kątowej ω na pręt
Naprężenie końcowe Siła wstępna, która powinna działać po obliczeniach z iteracyjnym określaniem pręta (wartość dodatnia: pręt poddany jest naprężeniu)
Obudowa - kontura Siła wynikająca z ciężaru materiału o określonej grubości na obrysie przekroju (lód, powłoka)
Obudowa - wielokąt Siła wynikająca z ciężaru materiału otaczającego przekrój w dowolnym określonym obszarze (okładzina ognioodporna)
Formowanie (tylko dla dodatku Formowanie) Jednolite obciążenie lub geometria wstępna dla obciążenia formującego (patrz rozdział Obciążenia do formowania podręcznika Formowanie)

Rodzaj obciążenia i działanie znaków są zilustrowane w górnym dialogu graficznym.

Ważne

Aby uwzględnić masę w obliczeniach, aktywuj opcję Aktywna masa w oknie dialogowym 'Ustawienia analizy statycznej' (zobacz obraz Ustawienia podstawowe).

Na liście 'Rozkład obciążenia' dostępne są różne opcje do przedstawienia rozłożenia obciążenia.

Schemat rozkładu obciążenia zilustrowany jest w górnym dialogu graficznym. W sekcji 'Parametry' możesz podać wartości, odstępy i inne kluczowe wielkości obciążenia.

Ustal na liście 'Układ współrzędnych', czy obciążenie działa w kierunku lokalnych osi xyz pręta, lokalnych osi głównych xuv, czy globalnych osi XYZ. Alternatywnie możesz wybrać lub stworzyć nowy niestandardowy układ współrzędnych.

Lokalna oś x to oś wzdłużna pręta. W przypadku symetrycznego profilu oś y jest "silną" osią przekroju pręta, oś z "słabą" osią. W przypadku profilu niesymetrycznego są to osie u i v.

Wybierz w liście 'Kierunek obciążenia', aby określić działanie obciążenia. W zależności od układu współrzędnych dostępne są lokalne osie prętów x, y, z, osie główne x, u, v, globalne osie X, Y, Z lub niestandardowe osie U, V, W.

Obciążenie prętowe może odnosić się do rzeczywistej długości (jak obciążenie masowe) lub długości projekcyjnej (jak obciążenie śniegiem). Kierunek obciążenia jest zilustrowany w szkicu dialogu.

Ważne

W przypadku obliczeń zgodnie z teorią I lub II rzędu nie ma znaczenia, czy obciążenie jest zdefiniowane lokalnie czy równoważnie globalnie. Zachowuje się zgodnie z kierunkiem i zawsze działa w pierwotnym kierunku osi. W przypadku obliczeń zgodnie z teorią III rzędu tylko globalnie zdefiniowane obciążenie prętowe zachowuje swój kierunek. Obciążenie zdefiniowane lokalnie natomiast zachowuje się zgodnie z kształtem: obraca się na pręcie zgodnie z obrotem elementów skończonych.

Parametry

Podaj wartość obciążenia siły, momentu lub masy. W przypadku obciążeń punktowych lub zmiennych dostępnych jest kilka pól wprowadzania, w których możesz opisać obciążenie prętowe. Znaczenie parametrów zilustrowano w szkicu obciążenia.

Informacje

Dodatni moment działa prawoskrętnie wokół odpowiedniej osi dodatniej. Globalna oś układu w oknie roboczym pomoże Ci w ustaleniu znaku. Dla lokalnie zdefiniowanych obciążeń możesz wyświetlić osie prętów za pomocą przycisku Widok modelu (zobacz obraz Zmienne obciążenie prętowe).

Jeśli definiujesz obciążenia punktowe lub trapezowe, możesz przełączać między względnym a bezwzględnym wprowadzeniem odległości za pomocą przycisku Względne/bezwzględne dane wejściowe .

W przypadku obciążeń zmiennych pojawia się tabela, w której możesz podać miejsca x z odpowiednimi wartościami obciążenia.

Opcje

Obciążenie zazwyczaj działa osobno na każdy z prętów, które określisz w sekcji 'Przypisane do prętów'. Jeśli zaznaczysz pole wyboru 'Odnoś się do listy prętów', obciążenie prętowe działa na całkowitą długość prętów: w przypadku obciążeń trapezowych RFEM stosuje parametry na wszystkich prętach z listy jako całości, a nie na każdym z osobna.

Wskazówka

Za pomocą 'Listy prętów' można nałożyć obciążenie na kilka prętów bez definiowania zestawu prętów.

Pole wyboru 'Odnoś się do końców prętów' jest dostępne tylko dla obciążeń, które nie działają na całej długości prętów. Jeśli je aktywujesz, możesz podać odległości w sekcji 'Parametry', odnoszące się do końca pręta.

Za pomocą pola wyboru 'Obciążenie na całej długości pręta' można w przypadku obciążeń trapezowych określić, czy liniowo zmienne obciążenie będzie rozłożone równomiernie od początku do końca pręta.

Pole wyboru 'Ekscentryczność' dostępne jest przy rodzaju obciążenia 'Siła'. Po zaznaczeniu można w karcie Ekscentryczność siły określić mimośrodowe działanie obciążenia prętowego.

Pole wyboru 'Zastosowanie reakcji podporowej' umożliwia importowanie sił podporowych z innego modelu. Można wtedy podać odpowiednie dane w dodatkowej zakładce (zobacz obraz Model, obciążenie i linia do zaimportowania reakcji podporowej).

Za pomocą opcji 'Wyświetlaj po przeciwnej stronie' można wpływać na sposób wyświetlania wektorów obciążenia.

Ekscentryczność siły

Jeśli siła nie działa w środku ścinania przekroju, w karcie Ekscentryczność siły można ustalić miejsce zastosowania obciążenia.

Ustawienia ekscentryczności

Dziewięć pól wyboru 'Referencja' symbolizuje charakterystyczne miejsca na przekroju. Środkowy punkt reprezentuje środek ciężkości, osiem punktów brzegowych odpowiada punktom przecięcia osi pręta y i z z brzegami prostokąta otaczającego przekrój. Jeśli aktywujesz któreś z pól, RFEM aplikuje obciążenie prętowe w odpowiedniej odległości od środka ciężkości.

Alternatywnie możesz zastosować obciążenie w 'środku ciężkości' lub 'środku ścinania' i ręcznie zdefiniować 'Przesunięcie na początku pręta' w polach wprowadzania poniżej. Odległości odnoszą się do lokalnych osi pręta y i z.

Opcje

Jeśli na pręcie nie mamy jednorodnej ekscentryczności, zaznacz pole wyboru 'Przesunięcie na końcu pręta różni się od przesunięcia na początku pręta'. W sekcji powyżej można wtedy podać 'Przesunięcie na końcu pręta'. W ten sposób można opisać liniowy rozkład ekscentryczności od początku do końca pręta.

Ważne

Przy obliczeniach zgodnie z teorią II. lub III. rzędu obciążenie zachowuje zdefiniowaną ekscentryczność. Nie dostosowuje się do obrotu pręta.

Rozdział nadrzędny