Bryły

Bryły opisują geometrię obiektów przestrzennych. Podczas generowania siatki ES na bryłach tworzone są elementy 3D. Bryły umożliwiają również odwzorowywanie właściwości ortotropowych i właściwości kontaktu lub przeprowadzanie analiz modeli gazów.

Okno dialogowe "Nowa bryła"

'Powierzchnie graniczne' bryły zazwyczaj definiuje się przy użyciu typu sztywności Bez grubości (zob. rozdział Powierzchnie). Jeżeli jednak model odwzorowujący kontakt między dwoma powierzchniami nie jest połączony z inną bryłą, należy określić sztywność dla obu powierzchni kontaktowych.

Łącznie

Zakładka Główne umożliwia zarządzanie podstawowymi parametrami bryły.

Typ brył

Typ bryły określa, w jaki sposób przenoszone są siły wewnętrzne i momenty lub jakie właściwości są przypisywane do bryły. Na liście dostępne są do wyboru różne typy.

Wybór typu bryły

Standardowy

Model standardowy stanowi obiekt 3D posiadający specyficzne dla brył właściwości jednorodnego i izotropowego materiału. Dlatego konieczne jest rozpoczynanie powierzchni granicznych od stiffness type 'Bez grubości'.

W przypadku brył o właściwościach ortotropowych sztywności również są określane na podstawie parametrów materiałowych. Sztywności sprężyste trójwymiarowego modelu materiałowego można wybrać w zakładce " Orthotropic - Linear Elastic (Solids) okna dialogowego materiału.

Gaz

Ten typ umożliwia odwzorowanie brył o właściwościach gazu doskonałego, takich jak poduszki pneumatyczne, zbiorniki ciśnieniowe lub szkło izolacyjne. W zakładce 'Gaz' można przypisać istniejące lub zdefiniować nowe właściwości ciśnienia i temperatury (zob. rozdział Bryły gazowe).

Właściwości ciśnienia i temperatury bryły gazowej

Kontakt

Ten typ bryły jest przydatny do modelowania kontaktu między dwiema powierzchniami. Właściwości kontaktu można zdefiniować w zakładce 'Bryła kontaktowa'.

Właściwości kontaktowe bryły

W tym celu należy wybrać typ bryły kontaktowej z listy lub utworzyć nowy kontakt o odpowiednich właściwościach (zob. rozdział Bryły kontaktowe).

Jeżeli pozwala na to geometria konstrukcji, domyślnie ustawione są dwie przeciwległe powierzchnie kontaktowe. "Pierwszą powierzchnię" można edytować graficznie za pomocą listy lub przycisków , aby zastosować grubość z określonej powierzchni w oknie graficznym. Jako "2. powierzchnię" program RFEM automatycznie określa powierzchnię bryły równoległą do pierwszej powierzchni.

Otwór

Ten typ bryły służy do tworzenia wycięć lub otworów na śruby itp. Typ ten można wykorzystać również do zamodelowania wykopu budowlanego dla rozszerzenia specjalnego Analiza geotechniczna.

przecięcie

W przypadku przecinania się dwóch brył można utworzyć przecięcie, przypisując do jednej z tych brył typ 'Przecięcie'. Po potwierdzeniu zapytania program RFEM tworzy linie przecięcia i przecięcie. W nawigatorze komponenty (innej) bryły 'Standardowej' zostają dodane jako wygenerowane obiekty.

Bryła z wygenerowanymi składowymi przecięcia

Grunt

Ten typ bryły jest stosowany dla rozszerzenia specjalnego Analiza geotechniczna.

Materiał

W tej sekcji okna należy wybrać odpowiedni typ z listy istniejących materiałów lub zdefiniować nowy materiał (zob. rozdział Materiały).

Zagęszczenie siatki

Rozmiar oczek siatki ES można dostosować do geometrii bryły (zob. rozdział Bryłowe zagęszczenie siatki). Jest on zatem niezależny od ogólnych ustawień siatki.

Opcje zagęszczenia siatki dla bryły

W zakładce 'Zagęszczenie siatki' można wybrać istniejące lub zdefiniować nowe zagęszczenie bryłowe. W sekcji 'Siatka warstwowa' dostępna jest alternatywna metoda podziału ES bryły za pomocą warstw utworzonych między dwiema równoległymi przeciwległymi powierzchniami. Funkcja ta została krótko omówiona w filmie wideo.

Określony kierunek

Każda bryła posiada lokalny układ współrzędnych. Zazwyczaj jest on zorientowany równolegle do osi globalnych. Układ współrzędnych może być też jednak zdefiniowany przez użytkownika.

Określony kierunek osi bryły

Lista w sekcji 'Typ kierunku' zawiera różne opcje dostosowania orientacji osi bryły:

• Obrót za pomocą 3 kątów: obrót osi xyz o kąty α_X', α_Y' i α_Z' względem osi globalnych
• Do węzła: ustawienie '1. osi' (oś x) i '2. osi' (oś y) każdorazowo względem węzła
• Równolegle do dwóch węzłów: ustawienie '1. osi' (opcja) równolegle do dwóch węzłów, a '2. osi' (opcja) do jednego węzła
• Równolegle do UW linii: ustawienie osi x równolegle do osi x linii
• Równolegle do UW pręta: ustawienie osi x równolegle do osi x pręta

Obiekty odniesienia można zdefiniować graficznie za pomocą przycisku , aby zastosować grubość z określonej powierzchni w oknie graficznym.

Układ osi jest wykorzystywany również do wyświetlania wyników.

Macierz sztywności

Ta funkcja jest jeszcze w przygotowaniu. Pole wyboru powinno umożliwiać ręczne zdefiniowanie macierzy sztywności bryły w zakładce.

Zintegrowane obiekty

Jeżeli obiekt leży w bryle, ale nie został użyty do zdefiniowania bryły, nie jest automatycznie częścią bryły. Należy ją zintegrować ręcznie, aby zapewnić połączenie z bryłą.

Obiekty zintegrowane z bryłą

Wprowadzić numery zintegrowanych węzłów, linii i powierzchni lub użyć przycisku , w celu graficznego zdefiniowania obiektów. W przypadku dodawania obiektu do sekcji 'Zintegrowane obiekty dla siatki zależnej' ustawienia siatki ES zostaną zastosowane również do bryły. Aby zastosować określone ustawienia dla siatki ES dla obiektu (na przykład dla pala wierconego w masywie gruntowym), należy wprowadzić numer w sekcji 'Zintegrowane obiekty dla niezależnej siatki'. Dlatego dla obiektu obowiązują osobne ustawienia, niezależnie od globalnego ustawienia opcji 'Preferowana niezależna siatka' w Ustawienia siatki.

Wyłącz z obliczeń

To pole wyboru umożliwia pominięcie bryły w obliczeniach, na przykład w celu symulacji etapów budowy lub analizy wariantu modelowania. W takim przypadku sztywność, właściwości i obciążenia bryły nie są uwzględniane.

Informacje | Analityczne

Ta sekcja okna dialogowego zawiera przegląd ważnych właściwości bryły, takich jak: powierzchnia, objętość, masa i położenie środka ciężkości.