3077x
000042
2024-01-16
Konstrukcja

Bryły

Bryły opisują geometrię obiektów przestrzennych. Podczas generowania siatki ES na bryłach tworzone są elementy 3D. Bryły umożliwiają również odwzorowywanie właściwości ortotropowych i właściwości kontaktu lub przeprowadzanie analiz modeli gazów.

'Powierzchnie graniczne' bryły zazwyczaj definiuje się przy użyciu typu sztywności Bez grubości (zob. rozdział Powierzchnie). Jeżeli jednak model odwzorowujący kontakt między dwoma powierzchniami nie jest połączony z inną bryłą, należy określić sztywność dla obu powierzchni kontaktowych.

Informacje

Szybkie tworzenie bryły z powierzchni umożliwia funkcja WyciągnijWyciągnij powierzchnię w bryłę, dostępna w menu kontekstowym powierzchni.

Główne

Zakładka Główne umożliwia zarządzanie podstawowymi parametrami bryły.

Typ bryły

Typ bryły określa, w jaki sposób przenoszone są siły wewnętrzne i momenty lub jakie właściwości są przypisywane do bryły. Na liście dostępne są do wyboru różne typy.

Standardowy

Model standardowy stanowi obiekt 3D posiadający specyficzne dla brył właściwości jednorodnego i izotropowego materiału. Powierzchnie graniczne należy zatem zdefiniować za pomocą typu sztywności 'Bez grubości'.

W przypadku brył o właściwościach ortotropowych sztywności również są określane na podstawie parametrów materiałowych. Sztywności sprężyste trójwymiarowego modelu materiałowego można określić w zakładce Ortotropowy - liniowo sprężysty (bryły) w oknie dialogowym materiału.

Gaz

Ten typ umożliwia odwzorowanie brył o właściwościach gazu doskonałego, takich jak poduszki pneumatyczne, zbiorniki ciśnieniowe lub szkło izolacyjne. W zakładce 'Gaz' można przypisać istniejące lub zdefiniować nowe właściwości ciśnienia i temperatury (zob. rozdział Bryły gazowe).

Kontakt

Ten typ bryły jest przydatny do modelowania kontaktu między dwiema powierzchniami. Właściwości kontaktu można zdefiniować w zakładce 'Bryła kontaktowa'.

W tym celu należy wybrać typ bryły kontaktowej z listy lub utworzyć nowy kontakt o odpowiednich właściwościach (zob. rozdział Bryły kontaktowe).

Jeżeli pozwala na to geometria konstrukcji, domyślnie ustawione są dwie przeciwległe powierzchnie kontaktowe. '1. powierzchnię' można zmienić przy użyciu listy lub zdefiniować graficznie za pomocą przycisku Wybierz Indywidualnie . Jako "2. powierzchnię" program RFEM automatycznie określa powierzchnię bryły równoległą do pierwszej powierzchni.

Wskazówka

Właściwości kontaktu między powierzchniami można łatwo zamodelować przy użyciu opcji Kontakty międzypowierzchniowe lub Zwolnienia powierzchniowe.

Otwór

Ten typ bryły służy do tworzenia wycięć lub otworów na śruby itp. Typ ten można wykorzystać również do zamodelowania wykopu budowlanego dla rozszerzenia specjalnego Analiza geotechniczna.

Przecięcie

W przypadku przecinania się dwóch brył można utworzyć przecięcie, przypisując do jednej z tych brył typ 'Przecięcie'. Po potwierdzeniu zapytania program RFEM tworzy linie przecięcia i przecięcie. W nawigatorze komponenty (innej) bryły 'Standardowej' zostają dodane jako wygenerowane obiekty.

Informacje

Wyznaczenie przecięcia bryły jest czasochłonne i zużywa znaczne zasoby komputera: po każdej modyfikacji modelu konieczne jest przeliczenie geometrii.

Grunt

Ten typ bryły jest stosowany dla rozszerzenia specjalnego Analiza geotechniczna.

Materiał

W tej sekcji okna należy wybrać odpowiedni typ z listy istniejących materiałów lub zdefiniować nowy materiał (zob. rozdział Materiały).

Zagęszczenie siatki

Rozmiar oczek siatki ES można dostosować do geometrii bryły (zob. rozdział Bryłowe zagęszczenie siatki). Dzięki temu jest on niezależny od ogólnych ustawień siatki.

W zakładce 'Zagęszczenie siatki' można wybrać istniejące lub zdefiniować nowe zagęszczenie bryłowe. W sekcji 'Siatka warstwowa' dostępna jest alternatywna metoda podziału ES bryły za pomocą warstw utworzonych między dwiema równoległymi przeciwległymi powierzchniami. Funkcja ta została krótko omówiona w filmie .

Określony kierunek

Każda bryła posiada lokalny układ współrzędnych. Zazwyczaj jest on zorientowany równolegle do osi globalnych. Układ współrzędnych może być też jednak zdefiniowany przez użytkownika.

Lista w sekcji 'Typ kierunku' zawiera różne opcje dostosowania orientacji osi bryły:

  • Obrót za pomocą 3 kątów: obrót osi xyz o kąty αX', αY' i αZ' względem osi globalnych
  • W kierunku węzła: ustawienie '1. osi' (oś x) i '2. osi' (oś y) każdorazowo względem węzła
  • Równolegle do dwóch węzłów: ustawienie '1. osi' (opcja) równolegle do dwóch węzłów, a '2. osi' (opcja) do jednego węzła
  • Równolegle do UW linii: ustawienie osi x równolegle do osi x linii
  • Równolegle do UW pręta: ustawienie osi x równolegle do osi x pręta

Obiekty odniesienia można określić graficznie za pomocą przycisku Wybierz Indywidualnie .

Układ osi jest wykorzystywany również do wyświetlania wyników.

Macierz sztywności

Ta funkcja jest jeszcze w przygotowaniu. To pole wyboru umożliwia ręczne zdefiniowanie macierzy sztywności bryły w osobnej zakładce.

Wyłącz z obliczeń

To pole wyboru umożliwia pominięcie bryły w obliczeniach, na przykład w celu symulacji etapów budowy lub analizy wariantu modelowania. W takim przypadku sztywność, właściwości i obciążenia bryły nie są uwzględniane.

Informacje | Analityczne

Ta sekcja okna dialogowego zawiera przegląd ważnych właściwości bryły, takich jak: powierzchnia, objętość, masa i położenie środka ciężkości.

Nadrzędny przekrój