Przypadki obciążeń

Obciążenia z określonego działania są zapisywane w przypadkach obciążenia (LF). Przypadki obciążenia to na przykład ciężar własny, śnieg lub obciążenie użytkowe.

Zakładka 'Przypadki obciążeń ' w oknie dialogowym 'Przypadki obciążeń i kombinacje '

Lista

'Lista' zarządza wszystkimi przypadkami obciążeń modelu. W tabeli Przyciski dla 'Listy' typów obiektów opisano funkcje, za pomocą których można tworzyć, kopiować lub usuwać obiekty z listy.

Nr i nazwa przypadku obciążenia

Numer nowego przypadku obciążenia jest ustawiony domyślnie. Skorzystaj z tabeli , jeśli chcesz przewidzieć luki w numeracji na przyszłe dodatki.

Podaj nazwę przypadku obciążenia lub wybierz wpis z listy, który krótko opisuje przypadek obciążenia.

Do obliczenia

Pole kontrolne reguluje, czy przypadek obciążenia jest uwzględniany w obliczeniach. Można wykluczyć przypadki obciążenia, które nie występują samodzielnie, takie jak wiatr bez uwzględnienia ciężaru własnego.

Podstawy

Zakładka Podstawy zarządza ogólnymi informacjami o przypadku obciążenia wybranym w 'Liście' po lewej stronie.

Kategorie

Jeśli przy podstawowych informacjach o modelu nie został aktywowany żaden dodatek, na liście 'Typ analizy' dostępna jest tylko 'Analiza statyczna'.

Na liście 'Ustawienia analizy statycznej' można wybrać, według której teorii obliczeniowej ma być analizowany przypadek obciążenia. Dostępne są następujące typy analizy:

• I rzędu
• II rzędu (P-Δ)
• III rzędu

Typy analizy są opisane w rozdziale Ustawienia analizy statycznej. Za pomocą przycisku można dodać nowy typ analizy.

Ciężar własny

Jeśli w przypadku obciążenia chcesz uwzględnić ciężar własny modelu jako obciążenie, zaznacz opcję 'Aktywny ciężar własny'. W polach 'Współczynnik w kierunku' możesz określić kierunek działania ciężaru własnego. Domyślne ustawienie to współczynnik 1,00 w kierunku Z lub -1,00, jeśli globalna oś Z jest skierowana w górę.

RFEM określa ciężar własny na podstawie właściwości materiałowych i obiektowych. Jeśli uwzględniasz automatyczny ciężar własny w kilku przypadkach obciążenia, powinieneś to uwzględnić przy kombinacji tych przypadków obciążeń.

Kategoria działania

W normach wymienione są różne kategorie działania, które sterują kombinacją przypadków obciążeń oraz współczynnikami częściowego bezpieczeństwa i kombinacyjnymi.

Każdemu przypadkowi obciążenia musi być przypisana kategoria. Można to zrobić na podstawie listy. Kategorie są związane z normą, którą określono w zakładce 'Podstawy'.

Wybór kategorii oddziaływania

Kategoria działania 'Brak' jest przypadkiem szczególnym: umożliwia utworzenie przypadku obciążenia bez przypisania kategorii, na przykład w celu uwzględnienia imperfekcji za pomocą zdefiniowanych przez użytkownika obciążeń zastępczych (obciążenia stabilizujące). Przypadki obciążenia tego typu nie są uwzględniane w kombinacjach działań.

Opcje

W przypadku aktywacji pola kontrolnego 'Uwzględnij imperfekcję', można wybrać w liście przypadek imperfekcji (patrz rozdział Przypadki imperfekcji) lub utworzyć nowy, używając przycisku . W ten sposób w przypadku obciążenia zostanie uwzględniona również imperfekcja.

Przykład: W przypadku obciążenia 'Wiatr w X', rozpatrywany jest przypadek imperfekcji 'Imperfekcja w X'. Wszystkie kombinacje obciążeń z wiatrem w kierunku X uwzględniają wówczas imperfekcje w kierunku X, ale nie w innych kierunkach.

Pole kontrolne 'Modyfikacja struktury' pozwala na uwzględnienie w przypadku obciążenia korekty sztywności lub specjalnego traktowania nieliniowości. Funkcje te są opisane w rozdziale Modyfikacje struktury. Wybierz modyfikację struktury z listy lub utwórz nowy typ modyfikacji za pomocą przycisku .

Opcje specjalne

Jeśli aktywujesz pole kontrolne 'Uwzględnij stan początkowy z', możesz wybrać z listy przypadek obciążenia, którego odkształcenia stanowią punkt wyjścia dla wybranego przypadku obciążenia. W ten sposób można na przykład uwzględnić wpływ wstępnego naprężenia.

Przycisk po prawej stronie listy otwiera dialog 'Ustawienia stanu początkowego'. Określ tam, jaki 'Typ stanu początkowego' występuje.

Wybierz typ stanu początkowego

Dostępne możliwości to:

• Stan końcowy: Wczytywany jest stan modelu, taki jak po obliczeniu określonego przypadku obciążenia, i używany jako stan wyjściowy dla obliczeń bieżącego przypadku obciążenia. Opcja ta ma zastosowanie na przykład w procesach budowlanych, poszukiwania formy lub analizach geotechnicznych. Ta opcja nie jest dostępna dla przypadku obciążenia po teorii I rzędu z przypadkiem obciążenia początkowego po teorii II rzędu.
• Sztywność: Przejmowane są sztywności obiektów modelu, takie jak po obliczeniu określonego przypadku obciążenia. Uwzględnia się zarówno sztywność geometryczną (obiekt pod naciskiem jest mniej sztywny na zginanie niż obiekt pod rozciąganiem), jak i sztywność fizyczną z powodu nieliniowości (brakujące przęsła nie są uwzględniane w macierzy). Ta opcja jest dostępna dla przypadków obciążeń obliczanych według teorii I lub II rzędu.
• Odkształcenia: Przejmowane są Odkształcenia obiektów struktury, obecne w określonym przypadku obciążenia. Model jest zatem tylko zdeformowany; nie są generowane żadne siły. Przy opcji 'Odkształcenia z niestandardowymi współczynnikami' można skalować odkształcenia obiektowe w tabeli 'Indywidualne współczynniki wybranych obiektów'.